Άννα Αγγελοπούλου: Γιώργος Σαραντάρης, Η φλόγα και η στάχτη των ματιών σου και John Atkinson Grimshaw, μια γυναίκα στον κήπο υπό το φως του φεγγαριού.

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Γιώργος Σαραντάρης, Η φλόγα και η στάχτη των ματιών σου και John Atkinson Grimshaw, μια γυναίκα στον κήπο υπό το φως του φεγγαριού.

...Συνεχίζω με ένα ακόμα ποίημα του αγαπημένου μου Γιώργου Σαραντάρη.

Η φλόγα και η στάχτη των ματιών σου

Η φλόγα και η στάχτη των ματιών σου

Η φυγή της λύπης σου

Έλα εδώ να σου τις πω πριν πέσουν

Πριν γίνουν λίμνη και ιτιές

Έλα εδώ

Τα δέντρα φίλησαν τα δέντρα

Το άρωμα ανέβηκε της γης

Το φεγγάρι κόπηκε

Κι έγινε χυμός.

Βλ. Γιώργος Σαραντάρης, Ποιήματα, Θεσσαλονίκη, εκδ. Ζήτρος, 1999, σ. 468.

Οι στίχοι αυτοί μου θύμισαν την ατμόσφαιρα μυστηρίου και ονείρου από έναν πίνακα του Βρετανού ζωγράφου John Atkinson Grimshaw. Μια γυναίκα στον κήπο κοιτάζει το εκτυφλωτικό φεγγάρι...