Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Θερισμός σιταριού τον Ιούνιο. Φωτογραφίες του Δ. Χαρισιάδη και ένας πίνακας του V. Van Gogh

Θερισμός σιταριού τον Ιούνιο

...Είναι εποχή θερισμού ο Ιούνιος...Έβλεπα τα θερισμένα σιταροχώραφα δίπλα στον αυτοκινητόδρομο, καθώς ταξίδευα και θυμήθηκα δύο παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Δ. Χαρισιάδη που απεικονίζουν στιγμές θερισμού. 

Τέλη της δεκαετίας του 1950...Θερίζουν τα κίτρινα σιταροχώραφα...Κάπου στη Δυτική Μακεδονία. Τότε που ακόμα θέριζαν οι άνθρωποι και όχι οι μηχανές.

 Δ. Χαρισιάδης, Θερισμός σιταριού. Δυτική Μακεδονία. Ιούνιος 1957.

 Δ. Χαρισιάδης, Θερισμός σιταριού. Δυτική Μακεδονία. Ιούνιος 1957.


...Και από τις φωτογραφίες η σκέψη έφθασε σ' έναν από τους πολλούς πίνακες του Van Gogh που απεικονίζουν σιταροχώραφα.  Υπό το φως ενός εκτυφλωτικού ήλιου ο αγρότης θερίζει...

V. Van Gogh, Σιταροχώραφο με θεριστή και ήλιο. 1889. Μουσείο Van Gogh. Άμστερνταμ.
   
   O Van Gogh ζωγράφισε τον πίνακα στο Saint-Rémy, ένα μικρό χωριό κοντά στην Arles. Aπό τον Απρίλιο του 1889 νοσηλευόταν στο νοσοκομείο που βρισκόταν εκεί, λόγω των διανοητικών κρίσεων που τον βασάνιζαν. Στο νοσοκομείο συνέχιζε να ζωγραφίζει και να αναζητά την ηρεμία της ταραγμένης του ψυχής στη ζωγραφική. Οι γιατροί του επέτρεπαν να ζωγραφίζει στον κήπο και να βγαίνει από το νοσοκομείο στην ύπαιθρο όπου ζωγράφιζε εικόνες από τα τοπία της περιοχής και από την αγροτική ζωή.

Δημήτριος Χαρισιάδης, Μακεδονία. Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη, Τα Νέα, Αθήνα 2014, σ. 84-85
.
http://www.vangoghmuseum.nl/vgm/index.jsp?page=2935&lang=en
http://www.benaki.gr/index.asp?id=1020106&lang=gr







Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)