Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Τώρα να γίνεις ταπεινός. Ένα ποίημα του Ανέστη Ευαγγέλου

 Επειδή μου θυμίσατε έναν πραγματικά εξαιρετικό ποιητή που θεωρείται ότι ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά ποίησης, τον Ανέστη Ευαγγέλου (1937-1994), σήμερα το πρωί ξαναδιάβασα τα ποιήματά του. Ιδού, λοιπόν, ένα από τα ποιήματά του, που αγαπώ πολύ.

Ανέστης Ευαγγέλου, Τώρα να γίνεις ταπεινός

Τώρα να γίνεις ταπεινός, ν' αφήσεις
τη μάταιη σοφία των βιβλίων και στης πράξης
το μεγάλο σχολείο να μαθητέψεις.
                                                Εκεί να δεις
πόσο λίγο μετρούν, πόσο φτωχά φαντάζουν
όλα τα χρόνια που έχασες γνώσεις μαζεύοντας,
όλα σου τα χαρτιά μαζί πως δεν βαραίνουν
στη δίκαιη πλάστιγγα που όλους τελικά θα μας μετρήσει
-όχι την υπερβατική εκείνη αλλά την άλλη,
την πιο ταπεινή, που καθημερινά, ωστόσο, μας ελέγχει-
όσο μια μόνο απλή χειρονομία ζεστής
αλληλεγγύης προς τ' αδέλφια σου, μια ανώνυμη,
ανάμεσα σε χιλιάδες παρόμοιες ολόγυρά σου,
πράξη θυσίας.

Από την ενότητα Το πανδοχείο της συλλογής Απογύμνωση (1979) 


Edvard Munch, Αυτοπροσωπογραφία με αναμμένο τσιγάρο. 1895. Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο.

Edvard Munch, Πρωινό. 1884. Mουσείο του Munch στο Bergen.


4 σχόλια:

  1. Μια ζεστή, ανθρώπινη ανάρτηση, σε μια παγωμένη μέρα, σε μια παγωμένη εποχή..
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Πραγματικά, όλα είναι παγωμένα. Ας κρατήσουμε ζεστές τις καρδιές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχο blog!
    Καλή Χρονιά σου ευχομαι, Άννα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή μας χρονιά! Με όνειρα και χαρούμενες-όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή