Επειδή μου θυμίσατε έναν πραγματικά εξαιρετικό ποιητή που θεωρείται ότι ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά ποίησης, τον Ανέστη Ευαγγέλου (1937-1994), σήμερα το πρωί ξαναδιάβασα τα ποιήματά του. Ιδού, λοιπόν, ένα από τα ποιήματά του, που αγαπώ πολύ.
Ανέστης
Ευαγγέλου, Τώρα να γίνεις ταπεινός
Τώρα να γίνεις ταπεινός, ν' αφήσεις
τη μάταιη σοφία των βιβλίων και στης
πράξης
το μεγάλο σχολείο να μαθητέψεις.
Εκεί να δεις
πόσο λίγο μετρούν, πόσο φτωχά
φαντάζουν
όλα τα χρόνια που έχασες γνώσεις
μαζεύοντας,
όλα σου τα χαρτιά μαζί πως δεν
βαραίνουν
στη δίκαιη πλάστιγγα που όλους τελικά
θα μας μετρήσει
-όχι την υπερβατική εκείνη αλλά την
άλλη,
την πιο ταπεινή, που καθημερινά,
ωστόσο, μας ελέγχει-
όσο μια μόνο απλή χειρονομία ζεστής
αλληλεγγύης προς τ' αδέλφια σου, μια
ανώνυμη,
ανάμεσα σε χιλιάδες παρόμοιες ολόγυρά
σου,
πράξη θυσίας.
Από την ενότητα Το πανδοχείο της συλλογής Απογύμνωση
(1979)
Edvard Munch, Αυτοπροσωπογραφία με αναμμένο τσιγάρο. 1895. Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο.
Edvard Munch, Πρωινό. 1884. Mουσείο του Munch στο Bergen.
Μια ζεστή, ανθρώπινη ανάρτηση, σε μια παγωμένη μέρα, σε μια παγωμένη εποχή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου!
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Πραγματικά, όλα είναι παγωμένα. Ας κρατήσουμε ζεστές τις καρδιές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο blog!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά σου ευχομαι, Άννα!!
Καλή μας χρονιά! Με όνειρα και χαρούμενες-όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα.
ΑπάντησηΔιαγραφή