Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Η Άνοιξη στους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Πίνακες του Ed. Burne Jones

Άνοιξη του Edward Burne Jones


   Eπιστρέφω στους αγαπημένους μου Προραφαηλίτες ζωγράφους. Είναι δύο πίνακες του Edward Burne Jones που απεικονίζουν με συμβολισμό την άνοιξη. Μία θλιμμένη αισθαντική  γυναικεία μορφή, που φορά ένα αιθέριο πράσινο φόρεμα και κρατά στο δεξί της χέρι ένα λουλούδι, συμβολίζει την άνοιξη. Στέκεται μπροστά στον τοίχο ενός κήπου, πάνω από τον οποίο ορθώνονται περιπλοκάδες λουλουδιών. Το εφήμερο της νεότητας και της ζωής! Τα λουλούδια πρόκειται να μαραθούν...

Ed. Burne Jones, Άνοιξη. 1869-70. Ιδιωτική Συλλογή.

   Μία αιθέρια γυναικεία μορφή σ' ένα μάλλον μελαγχολικό τοπίο της εξοχής. Μαζεύει τα  ταπεινά λουλούδια, που φύονται δειλά τον Μάρτιο. Η άνοιξη είναι καθ' οδόν, αλλά ακόμα δεν έχει φθάσει...

Ed. Burne Jones, To λουλούδι του Μαρτίου. 1870. Ιδιωτική Συλλογή.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund3 Μαρτίου 2015 στις 1:22 μ.μ.

    Με γυροφέρνει η άνοιξη, όπως λέει η Δημουλά, εγώ όμως έχω κολλήσει στην άνοιξη του λατρεμένου Αναγνωστάκη.


    Όταν μιαν άνοιξη, Μανόλης Αναγνωστάκης

    Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
    θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
    και θα 'ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
    παλιέ μου φίλε

    Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
    μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
    κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,
    πικραμένη σου μνήμη

    Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,
    ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
    θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
    και τα όνειρά μας

    Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες
    μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
    από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου
    παλιέ μου φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα Αγγελοπούλου3 Μαρτίου 2015 στις 10:19 μ.μ.

      Αγαπημένος ο Αναγνωστάκης. Ομολογώ ότι και εγώ του έχω αδυναμία.

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)