Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Εργαζόμενες γυναίκες. Ένας πίνακας του James Tissot

To κορίτσι του καταστήματος

   Στα τέλη του 19ου αιώνα στις πρωτεύουσες των βιομηχανικών κρατών του Δυτικού Κόσμου, οι γυναίκες που εργάζονταν έξω από το σπίτι ήταν λίγες και φυσικά ανήκαν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Στον πίνακα του Γάλλου ζωγράφου James Tissot απεκονίζεται το εσωτερικό ενός καταστήματος που πουλά γυναικεία ενδύματα, κορδέλες και φορέματα. Από την τζαμαρία-βιτρίνα του καταστήματος διακρίνουμε τον πολυσύχναστο δρόμο της πόλης (είναι το Παρίσι) με περαστικούς. Σε πρώτο πλάνο το βλέμμα του ζωγράφου και το δικό μας στέκεται σε μία μαυροφορεμένη κομψή, αλλά απλά ντυμένη κοπέλα που κοιτάζει προς τους θεατές. Ένα ανεπαίσθητο, μάλλον θλιμένο, χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη της. Είναι το "κορίτσι του καταστήματος", η πωλήτρια. Στο ένα χέρι κρατά ένα πακέτο και με το άλλο χέρι έχει ανοίξει την πόρτα του καταστήματος, προφανώς για να περάσει ο πελάτης. Στην άκρη αριστερά βλέπουμε ακόμα μία πωλήτρια, ντυμένη με παρόμοια μαύρη ενδυμασία, να τακτοποιεί ένα κουτί. Από τη βιτρίνα διακρίνουμε έναν καλοντυμένο άνδρα να κοιτάζει διαπεραστικά προς την πωλήτρια. Οι εργαζόμενες γυναίκες ήταν εκτεθειμένες στα αδιάκριτα βλέμματα των ανδρών και δέχονταν συχνά παρενοχλήσεις, γιατί θεωρούνταν "αμφιβόλου ηθικής". Μία γυναίκα δεν έπρεπε να περνά μεγάλο χρονικό διάστημα μόνη και ασυνόδευτη έξω από τους τοίχους της προστατευμένης οικίας, ακόμα και αν ο χώρος όπου βρισκόταν ήταν ο χώρος εργασίας της.

James Tissot, Το κορίτσι του καταστήματος. 1883-1885. Πινακοθήκη Τέχνης του Οντάριο. 

Ο Tissot έχει απεικονίσει αριστοτεχνικά με λεπτομέρειες το εσωτερικό του καταστήματος. Στο τραπέζι βλέπουμε ανάκατα κορδέλες και υφάσματα. Μια κορδέλα σε σχήμα καρδιάς βρίσκεται στο χαλάκι κάτω από το τραπέζι. Ο θεατής αισθάνεται ότι ο ίδιος είναι πελάτης του καταστήματος και ότι η πωλήτρια έχει ανοίξει την πόρτα για αυτόν.


3 σχόλια:

  1. Γυναικεία εργασία

    Έχω να προσέχω τα παιδιά
    Ν' απλώσω τα ρούχα
    Να σφουγγαρίσω το πάτωμα
    Να ψωνίσω για φαγητό
    Να τηγανίσω μετά το κοτόπουλο
    Να σκουπίσω το μωρό
    Έχω παρέα να ταΐσω
    Τον κήπο να ξεχορταριάσω
    Έχω πουκάμισα να σιδερώσω
    Να ντύσω τα κουτσούβελα
    Την κονσέρβα ν' ανοίξω
    Έχω να καθαρίσω τούτη την καλύβα
    Μετά να φροντίσω για τους ασθενείς
    Το βαμβάκι ύστερα να μαζέψω.
    Λάμψε πάνω μου, ηλιαχτίδα
    Βρέξε πάνω μου, βροχή
    Ριχτείτε πάνω μου απαλά, δροσοσταλίδες
    και δροσίστε πάλι το μέτωπό μου.
    Καταιγίδα, πάρε με από 'δω
    Με τον αγριεμένο σου άνεμο
    Άσε με να αιωρηθώ στον ουρανό
    Ώσπου να μπορώ ξανά ν' αναπαυθώ.
    Ριχτείτε απαλά, χιονονιφάδες
    Καλύψτε με με λευκά
    παγωμένα φιλιά και
    Αφήστε με ν' αναπαυθώ απόψε.
    Ήλιε, βροχή, κυρτέ ουρανέ,
    Βουνό, ωκεανοί, φύλλο και πέτρα
    Αστέρι λάμψε, σελήνη φέξε
    Είστε ό,τι μπορώ να αποκαλέσω δικά μου.

    ΜΑΓΙΑ ΑΓΓΕΛΟΥ, μτφρ.: Μαρία Κατσοπούλου



    Kαλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύστοχη, όπως πάντα, η ποιητική σου παρέμβαση, Rosa. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    2. Εύστοχη, όπως πάντα, η ποιητική σου παρέμβαση, Rosa. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή