Άννα Αγγελοπούλου: Ρώμος Φιλύρας, Αφοσιώσεις

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Ρώμος Φιλύρας, Αφοσιώσεις

Ρώμος Φιλύρας, Αφοσιώσεις

Ό,τι ορκίστηκα ιερό, ή εμπιστεύτηκα στο φως

στον ήλιο και στον έρωτα, μια υπόσχεση, ένα χάδι,

ήταν μια έμπνευση άυλη, προορισμός, τάχα κρυφός,

κίνητρο της ζωής, ρητό, ιδανικό φεγγάδι.

Ν' ακολουθήσω, θέλοντας, τον νόμο της ζωής,

συνεπαρμένος από μιαν εμφάνιση, μιαν όψη,

έτρεξα πίσω απ' τη σκιά, μιας φαντασίας απατηλής,

ποθώντας, να αισθανθώ, πολύ, το δαμασκί, να κόψει.

Της ζωτικότης το σπαθί, η ολόφλογή μου νιότη,

το κέφι και το αίσθημα, η δύναμή μου η πρώτη,

του έρωτα η θεία ορμή κι η μέθη της αγάπης.

Κατά πως ήμουν φλογερός και θεριακλής αράπης.

Όλα τα θεία σου κρασιά, τα γεύτηκα, ως την τρύγα,

Έρωτα, μα μου φάνηκαν και χλιαρά και λίγα.

William Merritt Chase, Πορτρέτο γυναίκας. Λευκό φόρεμα. 1888-1890. Ιδιωτική Συλλογή.

Ρώμος Φιλύρας, Ποιήματα Άπαντα τα Ευρεθέντα. Tόμος Β΄, επιμέλεια Χ. Λ. Καράογλου-Αμαλία Ξυνογαλά, εκδόσεις University Studio Press, Αθήνα 2013, σ. 133.

http://www.wikiart.org/en/william-merritt-chase/portrait-of-a-woman-the-white-dress-1890