Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Ανδρέας Εμπειρίκος, Τα κύματα

Ανδρέας Εμπειρίκος, Τα κύματα

Winslow Homer, Βλέποντας τα κύματα. 1896. Μουσείο Arcell at Canajoharie. Ν. Υόρκη.

Εκ των ενόντων και με συγκαταβάσεις
Κληθήκαμε επ' εσχάτων να ανεβούμε
Στη γέφυρα που στήσανε μπροστά μας˙
Μα αυτό δεν το δεχθήκαμε.
Δεν ξέρω πώς,
Όμως δεν μάθαμε ποτέ ποια τρεχαντήρια
Από ποια θάλασσα μας φέρανε τα ψάρια
Που σπαρταράν στο στήθος μας
Και νοιώθουμε γλυκά την δυνατή αρμύρα-
Χθες όμως και προχθές και ακόμη σήμερα
Το γεγονός αυτό που' ναι πολύ παλαιότερο
Πιστοποιήθηκε και πάλι.
Και ακόμη τρέμουν σταγόνες μέσα-μέσα
Γιατί βαθειά μας ξύπνησαν τ' αρχαία τρεχάματά μας
Και ξεφυλλίζουνε τα φύλλα
Παρά πολλών ετών.
Ίσως γι' αυτό δεν ανεβήκαμε στη γέφυρα των άλλων,
Μα πέσαμε στα κύματα και γίναμ' ένα
Με την δική τους έκτασι και το δικό τους βάθος.
Κ' έτσι,
Θαρρώ πως όσο κι άν μεταβληθούνε τα χαράματα,
Θαρρώ πως όσο κι αν αλλάξουν τα καράβια
Πάνω γραμμή
Κάτω γραμμή
Θα τρέχουνε τα κύματα
Θα τρέχω με τα κύματα
Όποια κι αν είναι εμπρός τ' ανηφόρια.
Αθήνα 8/8/1934

Winslow Homer, Βλέποντας τα μεγάλα κύματα. 1891. Μουσείο Gilcrease. Toύλσα. Οκλαχόμα.

Βλ. Ανδρέας Εμπειρίκος, 1934. Προϊστορία ή καταγωγή, Εισαγωγή-Φιλολογική Επιμέλεια: Γιώργης Γιατρωμανωλάκης, εκδ. Άγρα, Αθήνα, 2014, σ. 90.

5 σχόλια:

  1. Ομολογώ ότι δεν ήξερα αυτό το ποίημα του Εμπειρίκου. Ή τουλάχιστον, δεν το θυμόμουνα. Και είναι τόσο επίκαιρο.



    “Τίποτα δεν είναι δώρο”

    «Τίποτα δεν είναι δώρο, όλα βασίζονται στο δάνειο.
    Πνίγομαι στα χρέη ως τ’ αυτιά μου.
    Θα πρέπει να πληρώσω για τον εαυτό μου
    με τον εαυτό μου,
    να παραιτηθώ απ’ τη ζωή μου για τη ζωή μου.
    Να πώς έχουν κανονίσει τη συμφωνία:
    μπορώ να επανακτήσω την καρδιά, το συκώτι επίσης
    και το κάθε μου δάχτυλο στο χέρι και στο πόδι.
    Πολύ αργά για ν’ ακυρώσω τους όρους,
    τα χρέη μου θα ξεπληρωθούν
    και θα με γδύσουν απ’ το δέρμα μου
    ή, για την ακρίβεια, θα με γδάρουν.
    Κυκλοφορώ στον πλανήτη μας
    σ’ ένα συνωστισμό από άλλους χρεώστες.
    Μερικοί είναι σαμαρωμένοι το φορτίο
    της εξόφλησης, για τις φτερούγες τους.
    Άλλοι, θέλοντας και μη,
    έχουν να δώσουν λογαριασμό
    για το κάθε φύλλο τους.
    Κάθε ιστός μέσα μας βρίσκεται
    στη στήλη της χρέωσης.
    Ούτε ένα πλοκάμι ή ένα βλαστάρι
    πρόκειται να διατηρηθεί.
    Η απογραφή μ’ άπειρες λεπτομέρειες,
    υποδηλώνει ότι θ’ απομείνουμε
    όχι μόνο μ’ άδεια χέρια
    αλλά ακόμη και χωρίς χέρια.
    Δεν μπορώ να θυμηθώ
    πού, πότε και γιατί
    επέτρεψα σε κάποιον ν’ ανοίξει
    αυτόν τον λογαριασμό στ’ όνομά μου.
    Αποκαλούμε τη διαμαρτυρία για όλ’ αυτά
    ψυχή.
    Κι είναι το μόνο κονδύλι
    που απουσιάζει απ’ τη λίστα.»

    Βισλάβα Σιμπόρσκα (Wislawa Szymborska), Νόμπελ Λογοτεχνίας 1996

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα πιο επίκαιρο το δικό σου, Rosa. "Όλα βασίζονται στο δάνειο". ...Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς δάνειο;

      Διαγραφή
  2. Τί έγραψε η γυναίκα; Φύλλο και φτερό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Congratulations, wonderful work, it's beautiful so much and good idea on site.

    ดูหนัง

    ΑπάντησηΔιαγραφή