Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα για την Άνοιξη και την Ποίηση.

Χρίστος Λάσκαρης, Διαβάζοντας ένα ποίημα
   Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα και Εαρινή ισημερία. Η Άνοιξη ήρθε για ακόμη μια χρονιά για να φέρει την Αναγέννηση και τον Έρωτα. Για αυτό, σκέφτηκα ένα ποίημα για την Άνοιξη και την Ποίηση, ένα ποίημα για τον Έρωτα. Διαβάζοντας ένα ποίημα, ενός σεμνού χαμηλόφωνου ποιητή του Χρίστου Λάσκαρη (1931-2008). Ένα ποίημα για την Άνοιξη-μία εικόνα για τη γυναίκα που ονειρεύεται ο δημιουργός και ο αναγνώστης της ποίησης. Η ποίηση έχει τεράστια δύναμη: κάνει το όνειρο να φαίνεται ως πραγματικότητα.
George Clausen (1852-1944), Κερασιές. St Catharine's College. University of Cambridge.

Victor Borisov Mutasov (1870-1905), Γυναίκα σε ανθισμένο κήπο. 1900.

Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη 
όταν την είδα 

να έρχεται από μακριά: 
μισή γυναίκα, 
μισή όνειρο. 
Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω 
στεφανωμένη 
με άνθη κερασιάς. 
Τότε κατάλαβα 
τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.

Από τη συλλογή Τέλος του προγράμματος, συγκεντρωτική έκδοση Χρίστος Λάσκαρης – Ποιήματα, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009.

Victor Borisov Mutasov (1870-1905), Άνοιξη. 1901.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund22 Μαρτίου 2019 στις 9:31 π.μ.

    ΑΝΟΙΞΗ

    Πάνω που λες πως όλα τέλειωσαν
    κι αρχίζεις πια να συνηθίζεις στην ιδέα
    κάποιο ανεπαίσθητο άρωμα σε παγιδεύει
    και σκαλώνει το βλέμμα σου στο πρώτο κλαδί:

    Μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες
    βαλθήκανε να μπουμπουκιάζουν
    και σε κοιτάζουν περιπαιχτικά
    ανατρέποντας την τάξη των πραγμάτων.

    Αμαλία Τσακνιά, Το δέντρο, 1977

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου24 Μαρτίου 2019 στις 10:47 μ.μ.

    Υπέροχο ποίημα! Δεν το ήξερα, Ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)