Άννα Αγγελοπούλου: Ο έρωτας και η άνοιξη στην ποίηση. Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα με πίνακες του August Macke

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Ο έρωτας και η άνοιξη στην ποίηση. Ένα ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα με πίνακες του August Macke

Λάμπρος Πορφύρας, Ανεμώνες στον άνεμο

Ο αποσταμένος Έρωτας στη λεύκα είχε σκαλώσει

κρυμμένος στ' ανοιξιάτικα τα φύλλα τ' ασημένια,

μα δίχως άλλο τα μικρά πουλιά τον είχαν νιώσει

κι είχαν τραγούδια έτσι γλυκά και τόσο κρυσταλλένια.

Κι ένα πουλάκι απ' την πολλήν αγάπη του ετρελλάθη

και στην ψηλότερη κορφή, σ' ενός κλαριού την άκρια,

ζυγιάζοντας κελαϊδιστά κι έπεφτε, ως όπου εστάθη

εκεί που μόλις στέκονται και της δροσιάς τα δάκρυα.

Το "ανοιξιάτικο" ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα μου θύμισε τις γυναίκες στους πίνακες του Γερμανού εξπρεσιονιστή August Macke.

August Macke, Απόγευμα στον κήπο. 1914. Ιδιωτική Συλλογή.

Eίναι ένα ανοιξιάτικο απόγευμα. Κάθονται στον κήπο. Αυτή κρατά την ομπρέλα της. Αυτός διαβάζει εφημερίδα. Ίσως ακούν το ανοιξιάτικο κελάηδισμα του πουλιού.