Γυναίκα που διαβάζει στο δάσος.
Mία γυναίκα στην απέραντη ησυχία του πυκνού δάσους, ξαπλωμένη στο γρασίδι, διαβάζει τον τόμο ενός βιβλίου. Ο Jean Baptiste Camille Corot ζωγραφίζει μία εικόνα από το δάσος του Φοντενεμπλό (έχει ζωγραφίσει πολλές όψεις του δάσους αυτού) και στην άκρη αριστερά τοποθετεί τη μοναχική γυναικεία φιγούρα. Κάποιοι θεωρούν ότι ο πίνακας διακρίνεται για θρησκευτικότητα και ότι η γυναικεία μορφή με τα μακριά μαλλιά ταυτίζεται με τη Μαρία Μαγδαληνή.
Jean Baptiste Camille Corot, Το δάσος του Φοντενεμπλό. 1834. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.
Ο πίνακας αυτός μου θύμισε την αίσθηση μυστηρίου που αποπνέει ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον.
{1259}
Ένας Αέρας φύσηξε
Μα σε κανένα Δάσος
Φύλλο ούτε ένα κινήθηκε
Μαζί του όμως κουβάλησε μια παγωνιά
Κι από των Πουλιών την Επικράτεια πιο πέρα-
Αέρας που αφύπνισε μια Χαρμολύπη απόμακρη
Σαν το Αμφίδρομο Ταλάντεμα του Χωρισμού
στην Αγκαλιά την Αρκτική γαληνεμένο
Μέχρι το Τίποτα.
Βλ. Emily Dickinson, Το ανεξάντλητα σημαίνον. 91 ποιήματα, μετάφραση Έλλη Συναδινού, εκδ. Ιδεόγραμμα, Αθήνα 2006.
Jean Baptiste Camille Corot, Το δάσος του Φοντενεμπλό. 1834. Λεπτομέρεια. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.
Πάντα μου κάνει κλικ ό,τι έχει σχέση με βιβλία: πίνακες, λογοτεχνία, σπίτια, άνθρωποι, συζητήσεις, κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνοντας κατάχρηση της ευγενικής φιλοξενίας σας, θυμήθηκα ένα άλλο ποίημα της αγαπημένης Έμιλι Ντίκινσον, σε τέσσερις μεταφραστικές εκδοχές:
1. Φρεγάτα όπως το Βιβλίο δεν υπάρχει
Για να μας πάει σε Μέρη μακρινά
Ούτε άλογο δρομέας σαν τη γεμάτη
Σελίδα Ποίησης που όλο αναπηδά -
Τέτοιο ταξίδι κι ο φτωχότερος θα κάνει
Άλλα Διόδια δεν θα περάσει στα κρυφά -
Πόσο λιτό είν᾽ αυτό τo Άρμα- κουβαλάει
Του ανθρώπου την ψυχή – με σιγουριά -
(ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ, Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α. Μετάφρ. Μαρία Δαμόλη. Εκδόσεις “γιαλός”, Αθήνα 2011)
2. Κανένα δεν θα βρεις ποτέ να ταξιδέψεις πλοίο
τόσο μακριά και γρήγορα όσο μ΄ ένα βιβλίο.
Ακόμα και το πιο γοργό άλογο αν διαλέξεις
δε θα υπερβείς της ποίησης τις φτερωτές τις λέξεις
Ταξίδια που κι οι πιο φτωχοί τολμούν χωρίς εφόδια
χωρίς να λογαριάζουνε τα ναύλα, τα διόδια.
Πόσο λιτό κι ανάλαφρο το άρμα που οδηγεί
πέρα από κάθε σύνορο του ανθρώπου την ψυχή!
(Από τα Ποιήματα, Έμιλυ Ντίκινσον) -Μετάφραση Αγγελική Σιδηρά
3. Δεν θα βρεθεί κανένα πλοίο για να ταξιδέψεις
σαν το βιβλίο και να πας στα μακρινά τα ξένα,
μητ' άλογο σβέλτο πολύ να το καβαλικέψεις,
σαν μια σελίδα ποίησης με λόγια φτερωμένα.
Τέτοιο ταξίδι ανέξοδο και το φτωχό συμφέρει,
δεν του γυρεύουν διόδια και ναύλα δεν χρωστάει.
όσο λιτό, κι όμως παντού το νου μας μεταφέρει.
το μέσο αυτό που ταξιδιώτες όλους μας χωράει.
Έμιλυ Ντίκινσον (μτφ. Σπύρος Δόικας)
4. Για το βιβλίο
Σαν το Βιβλίο καμιά Φρεγάτα δεν υπάρχει
Μακριά σε Χώρες να μας πάει
Ούτε της Κούρσας Άλογα που ορθώνονται
Σαν μια Σελίδα Ποίησης που ορμάει-
Ταξίδι σαν κι αυτό και πένητες μπορούν να κάνουν
Χωρίς Διοδίων βάρη-
Πόσο το Άρμα είναι λιτό
Ψυχή όταν κουβαλάει.
(1873)
Βλ. Emily Dickinson, Το ανεξάντλητα Σημαίνον. 91 Ποιήματα. Επιλογή, Μετάφραση, Πρόλογος Έλλη Συνοδινού, Ιδεόγραμμα, Αθήνα 2006, σ. 106.
Χαίρομαι πολύ για ακόμη μια φορά για την ποιητική "ανταπόκριση", Rosa.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλ. και http://annagelopoulou.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html