Άννα Αγγελοπούλου: Μεγάλη Πέμπτη. Ποιήματα της Κικής Δημουλά

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Μεγάλη Πέμπτη. Ποιήματα της Κικής Δημουλά

Ποιήματα για τη Μεγάλη Πέμπτη

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα! Δύο ποιήματα της Κικής Δημουλά για τη Μεγάλη Πέμπτη, αφιερωμένα σ' εκείνους που κάθε χρόνο περιμένουν την Ανάσταση.

P. Aug. Renoir, Γυναίκα με πασχαλιές. Ιδιωτική Συλλογή.

Κική Δημουλά, Μεγάλη Πέμπτη

Γοερά το βλέπω ετοιμάζεσαι

για την Ανάστασή σου.

Την πιστεύω αλλά με θλίβει

όπως μας θλίβουν γοερά

και κάτι άλλα θαύματα που

επαληθεύτηκαν αλλόκοτα:

με το μη μένοντας κοντά μας

όπως μη μένοντας από μεθαύριο Εσύ.

Να αναστηθείς βεβαίως

ποιος νεκρός δεν το θέλει

ποιος υποψήφιος.

Αλλά να έμενες κάτω, εδώ

να μένεις ο πλησίον μας.

Όσα μας έταξες το είδες

δε γίνονται εκεί πάνω

εν μέσω πολυάσχολων ιλίγγων

και στροβιλισμών της Αναλήψεώς σου.

Θέλουνε γη αυτά τα πράγματα

πετρώδη ακανθόσπαρτη

γι' αυτό και την διεξήλθες τόσον αιματηρά

ίνα άρεις-Συ είπας-

όσα χάσαμε επ' αυτής.

Δε γίνεται τουλάχιστον να μένεις

μια βδομάδα εδώ και μια στο πατρικό σου;

Θαύμα μεγάλο είσαι πια μπορείς

να επιβληθείς στη διανομή σου.

Πώς πηγαινοέρχονται καθημερινά

από εδώ εκεί από κει εδώ

η ζωή και ο θάνατος.

J. Everett Millais, Ο Χριστός στο σπίτι των γονιών του. 1848. Ιδιωτική Συλλογή.

Όχι όχι μη μου μιλάς για τις αόρατες

συνεχείς εκείνες παρουσίες. Είδαμε

σε τι μαρτύριο ψαύσεως τυφλής μας υπέβαλαν.

Μεγάλωσα όχι θέλω ξεκάθαρους πια

ορατούς λογαριασμούς

ή σε αγγίζω Ιησού

ή Ανασταίνεσαι δια παντός από κοντά μου.

Ήχος απομακρύνσεων (2001)

J. Everett Millais, Περιμένοντας. 1854. Ιδιωτική Συλλογή.

Κική Δημουλά, Μεγάλη Πέμπτη

Υπαίθριος καιρός.
Κάτι ελιές πάνε να μαζέψουν ανήφορο.
Φορτωμένες.
Ο καρπός εισακούστηκε το παρελθέτω όχι.
Δεν θα εισπράξουν ούτε φέτος πατέρες
οι λιποψυχίες μας.

Ατελής η ελαιογραφία.
Να ξαναδοκιμάσω.

Κάτι ελιές πάνε να μαζέψουν ανήφορο.
Τα αργύρια φύλλα τους εποφθαμιά
η αστραφτερή του τοπίου αγνότητα.
Φύσει καταδότρια η αθωότης.
Αυτή δεν μας παρέδωσε
για ελάχιστα ανεκπλήρωτα αργύρια
στην απώλειά της;

Να τονίσω λίγο Φαρισαίον απέναντι.
Τη θάλασσα.
Χαίρε Ποτέ (1988)