Άννα Αγγελοπούλου: Γιάννης Ρίτσος, Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού και πίνακες ζωγραφικής του Edward Potthast

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Γιάννης Ρίτσος, Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού και πίνακες ζωγραφικής του Edward Potthast

Το Καλοκαίρι στην ποίηση και τη ζωγραφική. Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού του Γιάννη Ρίτσου και πίνακες του Edward Potthast

Καλοκαιρινή ημέρα και η σημερινή... Για αυτό, θυμήθηκα ένα απόσπασμα από το λυρικό ποιητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου, Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού. Το ποιητικό υποκείμενο αναπολεί και νοσταλγεί τα παιδικά χρόνια, την αθωότητα και την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας....

Edward Potthast (1857-1927), Γύρω από τη Rosie, 1910-1915. Μουσείο Καλών Τεχνών. Χιούστον

Edward Potthast, Kaλοκαιρινή ημέρα. Παραλία του Μπράιτον. Ιδιωτική Συλλογή.

....Kαι μαζί με το απόσπασμα του Γιάννη Ρίτσου πίνακες ζωγραφικής του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Edward Potthast (1857-1927) που απεικονίζουν σκηνές με καλοκαιρινά παιδικά παιχνίδια...

Γιάννης Ρίτσος, Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού (απόσπασμα)

…

Χτες και προχτές, όλη νύχτα, πασκίζαμε να μετρήσουμε τ' άστρα.
Και τ΄άστρα είναι τόσα, όση κι η καρδιά μας, κι η καρδιά μας είναι
πιο πολύ απ' τ' άστρα.
Χθες βράδυ δεν κοιμήθηκαν καθόλου τα παιδιά. Είχαν

κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών,

και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν κάτου απ' το προσκε-

φάλι τους ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από

πάντα και το ξεχνούσαν με το ήλιο.

Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών χωρίς

να βλέπουν στα νερά τη σκιά τους, κι ήταν σαν

αγάλματα μικρά της ερημιάς και της γαλήνης.

Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο πυκνό

χορτάρι.

Μεγάλο σούσουρο έγινε στα φύλλα.

Τρέξανε τα παιδιά, πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγ-

γάρι κι όλη τη νύχτα παίζανε στον κάμπο.