Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Στιγμές γυναικών. Πίνακες του William Kay Blacklock

Στιγμές Γυναικών

  Θα συνεχίσω με  πίνακες του Βρετανού ζωγράφου William Kay Blacklock (1872-1922 ή 1924) που απεικονίζουν ιδιωτικές στιγμές από την καθημερινότητα  γυναικών στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού (βλ. και http://annagelopoulou.blogspot.gr/2015/08/william-kay-blacklock.html και http://annagelopoulou.blogspot.gr/2015/08/to-william-kay-blacklock.html).  Επιλέγω στιγμιότυπα γυναικών εν ώρα εργασίας. Ατμόσφαιρα της ύστερης Βικτωριανής   περιόδου και απόλυτη ηρεμία αποπνέουν τα έργα του Blacklock, o oποίος μένει πιστός στο πνεύμα του Ακαδημαϊσμού και δεν ακολουθεί τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του.

William Kay Blacklock, Καθαρίζοντας φρούτα. Οικιακή εργασία στην κουζίνα του σπιτιού.

William Kay Blacklock, Προετοιμάζοντας το μεσημεριανό γεύμα. Μία ακόμη εκδοχή του ίδιου θέματος. Άραγε τι φαγητό ετοιμάζει;

William Kay Blacklock, Ήλιος και σκια. Γύρω στα 1900. Από τους πιο γνωστούς πίνακες του Blacklock. Μια νεαρή γυναίκα κεντά στη σκια ενός δένδρου. Η ημέρα είναι ηλιόλουστη και οι αχτίνες του ήλιου περνούν από το φύλλωμα του δένδρου και φωτίζουν τα ρούχα της γυναίκας. Αριστοτεχνικές οι λεπτομέρειες στην ενδυμασία της γυναίκας…Στο γρασίδι μία ομπρέλα και για συντροφιά ένας σκύλος. Μια πραγματικά ειδυλλιακή σκηνή σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο.

William Kay Blacklock, Κεντώντας δίπλα στο ποτάμι. Στην εκδοχή αυτή η γυναίκα δεν βρίσκεται υπό την προστασία ενός δένδρου. Μόνο το καπέλο της την προστατεύει από τις αχτίνες του ήλιου. Δίπλα της η ομπρέλα.

William Kay Blacklock, Γυναίκα που κεντά καθισμένη δίπλα στο παράθυρο. 1917. Το στιγμιότυπο από την ύπαιθρο μεταφέρεται στο εσωτερικό ενός δωματίου. Το φως εισέρχεται στο δωμάτιο από το ανοιγμένο παράθυρο και τις διαφανείς κουρτίνες. Η γυναίκα έχει το ένα της πόδι στο σκαμνάκι και δίπλα της καλαθάκι με τα είδη ραπτικής. 

William Kay Blacklock, Στο παράθυρο. Πορτρέτο της γυναίκας του ζωγράφου Nellie. Μία ακόμη εκδοχή του ίδιου θέματος.

Ακόμα μία γυναίκα που κεντά καθισμένη δίπλα σε ανοιγμένο παράθυρο. Το καλαθάκι με τα είδη της ραπτικής στο περβάζι του παράθυρου.

4 σχόλια:

  1. [Μια στιγμούλα τόσο γαλάζια μια στιγμούλα πολύτιμη]

    Μια στιγμούλα τόσο γαλάζια μια στιγμούλα πολύτιμη
    όπως κομμένη απ’ το νομισματοκοπείο
    το αρχαίο της θάλασσας-

    μια στιγμούλα νεράιδας
    μες απ’ τον τιναχτό αφρό του κύματος που ξαφνικά
    έφτασε να την πάρει ανάμεσα στα πόδια της η αμμουδιά
    που μες τον ήλιο ντάλα καλοκαίρι έβραζε.

    Μια στιγμούλα γαλάζια.

    Δυο αρμυρίκια είπανε αθάνατο τον ήλιο.
    Μια αλκυόνα χαμηλά ήρθε και πέταξε.

    Και το απομεσήμερο φύσηξε μες την σάλπιγγα της έμπνευσης
    μια νότα ήλιο.

    ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ


    ΥΓ. Οι στιγμές μας όλη μας η ζωή. Μια στιγμή-αιωνιότητα (και μια μέρα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα, Rosa. Στιγμές, μάλλον στιγμούλες είναι όλη μας η ζωή. Στιγμούλες πολύτιμες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαίρομαι πολύ ακόμη μια φορά για την επικοινωνία, Eros and Psyche!

    ΑπάντησηΔιαγραφή