Η Άνοιξη στη ποίηση: Μυρτιώτισσα, Άνοιξη

Η Άνοιξη στην ποίηση: ένα ποίημα της Μυρτιώτισσας

Επιμένω ανοιξιάτικα, αν και σήμερα η μέρα δεν ήταν ανοιξιάτικη.

Μυρτιώτισσα, Άνοιξη

Σήμερα, απόξω απ΄το παράθυρό μου

λες και άνοιξε μια πελώρια αυλαία,

και πρόβαλεν η Άνοιξη μπροστά μου,

με τόσο φως, που εσπάραξ' η καρδιά μου,

σα νά'τανε για μένα η τελευταία...

Της μυγδαλιάς το πάλλευκο ανθοκλώνι

καημός κι αυτό μου γίνηκε, τ' ωραίο,

φράζω τ' αυτιά να μη γρικώ τ' αηδόνι

που το κελάηδημά του με πληγώνει,

σα νά΄τανε για με το τελευταίο.

Στα μάτια την ψυχή μου έχω ανεβάσει,

μα όλα γι' αυτήν αχνά και φευγαλέα,

με τάξη ευλαβικιά τά΄χω ταιριάσει

στα βάζα, τα λουλούδια πού' χω μάσει,

σά νά'τανε μια πράξη τελευταία.

Σήμερα, με το φως και με τ' αγέρι,

τα ρόδα, τα πουλιά, μ' όλα τα ωραία

που η Άνοιξη η γελούμενη προσφέρει,

χαιρετισμό μου στέλνει κάποιο χέρι,

πικρή χαρά για με, και τελευταία...

Από την ποιητική συλλογή Κραυγές

James Jacques JosephTissot, Άνοιξη I. Γύρω στα 1837. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.jamestissot.org/home-2-24-1-0.html