Άννα Αγγελοπούλου: Ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα: K. Kαβάφης, Αν μ´ηγάπας

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα: K. Kαβάφης, Αν μ´ηγάπας

Κ. Καβάφη, Αν μ´ηγάπας

Είναι ένα από τα αποκηρυγμένα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Δεν ξέρω αν θα του άρεσε να το δει δημοσιευμένο ή μάλλον πιστεύω ότι δε θα του άρεσε...Ωστόσο, έχει δημοσιευτεί...Μου το έφερε σήμερα η μαθήτριά μου Ειρήνη Ναθαναηλίδου. Έχουμε αρχίσει να συγκεντρώνουμε ποιήματα για τον έρωτα. Τους ζήτησα να φέρουν αγαπημένα τους ποιήματα. Δεν περίμενα να γνωρίζουν ένα αποκηρυγμένο ποίημα του Καβάφη...πάντα μας ξαφνιάζουν οι μαθητές μας...Έτσι, δεν είναι;

Ιδού, λοιπόν, ένα ποίημα του Καβάφη, ακραιφνώς ερωτικό...ένα ποίημα που αναμφισβήτητα κινείται στην ατμόσφαιρα του ρομαντισμού και έχει ομοιοκαταληξία. Το ποιητικό υποκείμενο εξομολογείται φανερά τον απατηλό έρωτά του.

Εκ του Γαλλικού

        Aν του βίου μου το σκότος
        φαεινή έρωτος ακτίς
        διεθέρμαινεν, ο πρώτος
        της αλγούσης μου ψυχής
ο παλμός ήθελεν ήτο ραψωδία ευτυχής.
        Δεν τολμώ να ψιθυρίσω
        ό,τι ήθελον σε ειπεί:
        πως χωρίς εσέ να ζήσω
        μοι είναι αφόρητος ποινή —
αν μ’ ηγάπας... πλην, φευ, τούτο είν’ ελπίς απατηλή!

        Aν μ’ ηγάπας, των δακρύων
        ήθελον το τέρμα ιδεί·
        και των πόνων των κρυφίων.
        Οι δε πλάνοι δισταγμοί
δεν θα ετόλμων πλέον να δείξουν την δολίαν των μορφή.
        Εν τω μέσω οραμάτων
        θείων ήθελ’ ευρεθείς.
        Pόδα θαλερά την βάτον
        θα εκόσμων της ζωής —
αν μ’ ηγάπας... πλην, φευ, τούτο είν’ απατηλή ελπίς!