Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Τιντορέττο, Η Ανάσταση του Λαζάρου

Τιντορέττο, Η Ανάσταση του Λαζάρου
   
 Αύριο είναι Σάββατο του Λαζάρου. Για αυτό, ιδού δύο πίνακες του Γιάκοπο Ρομπούστι, του επονομαζόμενου και γνωστού ως Τιντορέττο, Ιταλού ζωγράφου, που έζησε στη Βενετία του 16ου αιώνα. Απεικονίζουν τη σκηνή της Ανάστασης του Λαζάρου από τον Χριστό. Ο Τιντορέττο υπήρξε μαθητής του Τισιανού, του γνωστού Βενετού ζωγράφου, που υπήρξε εκπρόσωπος του μανιερισμού.

Jacopo Tintoretto, Η Ανάσταση του Λαζάρου. 1558-59. Minneapolis Ινστιτούτο Τέχνης. Δραματική πολυπρόσωπη σκηνή. Στα δεξιά του Λαζάρου βλέπουμε την αδελφή του Μάρθα να κοιτάζει τον Χριστό.


Jacopo Tintoretto, Η Ανάσταση του Λαζάρου. 1579-1581. Μεγάλη Σχολή του San Rocco. Η Μάρθα βρίσκεται στην άκρη αριστερά, έχοντας ανοίξει με θεατρικότητα τα χέρια της. Στα δεξιά ο Χριστός.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund4 Απριλίου 2015 στις 11:25 π.μ.

    Ούτε Πλαθ, ούτε Ρίλκε. Ούτε ο μάλλον άγνωστος "Λάζαρος" του Σαχτούρη.
    Αφήνω για κάποια άλλη στιγμή και τα δυο σχετικά ποιήματα του πολύ ενδιαφέροντος Juan Vicente Piqueras. Σήμερα διαλέγω Γιάννη Βαρβέρη:


    Ο Λάζαρος μετά το θαύμα

    Φρόντισες μέσα κι έξω από τη Βηθανία
    όλοι να μάθουν την ανάστασή μου.
    Τώρα, θύμα ενός θαύματος, για χρόνια περιφέρομαι
    ένας ρακένδυτος που τον κοιτούν όλοι φιλύποπτα
    αν πρέπει να τον πάρουν για τρελό ή να τον πιστέψουν.
    Μα κι ο ίδιος πια δεν ξέρω τι, ποιος είμαι
    χωρίς καν συγγενείς και φίλους που όλοι φοβηθήκαν
    ή ζήλεψαν για τους δικούς τους- ποιος να ξέρει;
    Ενώ Εσύ, ιδανικός Εσύ μες στην ανάστασή Σου
    οριστική, γεμάτη δόξα κι ύμνους όπου γης
    ποτέ δεν σκέφτηκες τι απέγινε
    ο υπό αίρεση και προθεσμία αναστημένος Σου.
    Ω ναι, δεν έπρεπε στο «Δεύρο έξω» να υπακούσω
    μα την ειρηνική μου οδό αποσύνθεσης ν' ακολουθήσω
    ταπεινά, σαν τους κοινούς θνητούς.
    Τώρα σε τι Δευτέρα Παρουσία να πιστέψω
    σε τι ανάσταση νεκρών
    ανάμεσα σ' εξαίρεση ζωής
    και στον κανόνα του θανάτου;
    Και τέλος
    πού να βρω δύναμη [προτού πεθάνω να πεισθώ
    ότι στ' αλήθεια και για πάντα
    θα πεθάνω;

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου5 Απριλίου 2015 στις 10:09 π.μ.

    Ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για την υπέροχη ποιητική παρέμβαση, Rosa.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)