"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!
ΧΙΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η
ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του
Τσέχοφ, να σβήνει η ζωή σου, ενώ εσύ με α-
ξιοπρέπεια το τσάι ν’ ανακατεύεις και να ε-
παινείς τη γεύση και το άρωμά του. Έτσι,
σαν ήρωας του Τσέχοφ ή όπως ο Τσέχοφ ο ί-
διος, στη χυδαιότητα του πόνου ν’ αντιτάσ-
σεις την καλή ανατροφή σου.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ, ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
ΤΣΑΙ ΜΕ ΚΡΕΜΑ
Στον Τ.Σ. Έλιοτ,
il miglior té
ΤΙ κάνεις, ρωτάει. Ελαφρύ
αγγλικό πρωϊνό, λέω. Διαβάζω
Έλιοτ, ακούω Beatles. Ω,
λέει εκείνη, πώς τους ανακατεύεις;
Όπως την κρέμα με το τσάι, λέω.
Όπως το τσάι με την κρέμα,
με διορθώνει εκείνη, όσο να’ ναι ο Έλιοτ
επέμενε τόσο πολύ
το τσάι να’ ναι πικρό και αγγλικό.
Και πέθαινε για πορσελάνη
για τις βραδινές εφημερίδες,
για τον καμπανιστό ήχο απ’ τα κουταλάκια. Εκείνος
ήταν το τσάι, ήταν το τσάι... Εκείνα
τα σκαθάρια απλά πήραν το καϊμάκι.
Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ, Από την ποιητική συλλογή «Γράμματα στον Γκαουστίν» (2003), Μετάφραση από τα βουλγάρικα: Ζντράβκα Μιχάιλοβα
Χαίρομαι πάντα τις ποιητικές σου επιλογές. "Το τσάι με κρέμα" του Γκοσποντίνοφ δεν το ήξερα.
Διαγραφή