Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Ψαρόβαρκες στην παραλία. Θαλασσογραφίες του Vincent Van Gogh

Ψαρόβαρκες στην παραλία

   Συνεχίζω με θαλασσογραφίες, αφού είναι εποχή για θάλασσα. Θυμήθηκα μία σειρά από θαλασσινά τοπία που ζωγράφισε ο Vincent Van Gogh (ανάμεσα στα πολυάριθμα έργα του, υπάρχουν και θαλασσογραφίες). Το πιο γνωστό από αυτά είναι οι "ψαρόβαρκες στην παραλία του Saintes Maries de la Mer", που απεικονίζει τέσσερις πολύχρωμες βαρκούλες να βρίσκονται αραγμένες στην αμμουδιά, ενώ στο βάθος, με φόντο ουρανό με λευκά σύννεφα,  διακρίνονται βάρκες με λευκά πανιά στη θάλασσα...

V. Van Gogh, Ψαρόβαρκες στην παραλία του Saintes Maries de la Mer. 1888. Μουσείο του Βαν Γκογκ. Άμστερνταμ.

…Ένα σχέδιο του ίδιου πίνακα…

V. Van Gogh, Ψαρόβαρκες στην παραλία του Saintes Maries de la Mer. 1888. Σχέδιο. Ιδιωτική Συλλογή. 

   Ο Van Gogh στις αρχές του Ιουνίου του 1888 από το Arles, όπου διέμενε, έκανε ένα σύντομο ταξίδι μίας εβδομάδας στο παραθαλάσσιο ψαροχώρι της Μεσογείου Saintes Maries de la Mer. Μαγεύτηκε από τα θαλασσινά τοπία της περιοχής και ζωγράφισε μία σειρά έργων με ψαρόβαρκες, εντός και εκτός της θάλασσας.

V. Van Gogh, Η θάλασσα του Saintes Maries de la Mer. 1888. Μουσείο του Βαν Γκογκ. Άμστερνταμ.

V. Van Gogh, Η θάλασσα του Saintes Maries de la Mer. 1888. Μουσείο Πούσκιν. Μόσχα.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund29 Ιουλίου 2015 στις 4:43 μ.μ.

    Ένας Δροσίνης, ενόσω ανακαλύπτω το Μαρκορά.

    1. Ἡ ψαρόβαρκα

    Ἔρχετ᾿ ἡ ψαρόβαρκα, ἔρχεται ὁλοΐσια
    πέρα ἀπ᾿ τὸν Ἀσπρόπυργο κι ἀπ᾿ τὰ Πετρονήσια
    σὰ νεράιδα ἀφρόπλαστη, νύφη φτερωτή,
    τὴ χαϊδεύει ὁ μπάτης·
    μύρια πλούτη ἀτίμητα στὴν ποδιὰ κρατεῖ,
    ζηλευτὰ προικιά της.

    Ἔρχετ᾿ ἡ ψαρόβαρκα χρυσοστολισμένη,
    ἔρχεται ἀσημόζωστη καὶ ροδοντυμένη,
    τοῦ πελάου ἀρχόντισσα βεργολυγερή, μὲ πολλὰ καμάρια·
    πλούτη καὶ στολίδια της ἔχει καὶ φορεῖ
    τοῦ γιαλοῦ τὰ ψάρια!

    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ, ποιήματα


    2. Στὴ βάρκα

    Κύτα ἡ θάλασσα πῶς μένει
    δίχως κίνημα, βουβή,
    ἐνῶ ἡ βάρκα μου διαβαίνει
    μὲ τὴν ὄμορφη ξανθή!

    Πλῆθος λούλουδα γελοῦνε
    στὰ προπόδια τοῦ νησιοῦ,
    κ' ἕνα κῦμα δὲν τραβοῦνε
    μὲ τὰ μάγια τους αὐτοῦ.

    Χωρισμένο τ' ἀκρογιάλι
    ἀπ' τ' ἀκίνητα νερά,
    ὅλη ἀνοίγει τὴν ἀγκάλη,
    κράζοντάς τα ἐρωτικά.

    Ἀλλ' ἀπόψε μὴν ἐλπίσῃ
    ἕνα μόνο τους φιλί,
    πρὶν ἡ Θεία ξαναπατήσῃ
    τ' ἀνθοστόλιστο νησί.

    ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ, Τα πρώτα μου λιανοτράγουδα


    3. Η ΒΑΡΚΟΥΛΑ

    Ποῦ πᾶς, βαρκοῦλα; Ἡ θάλασσα
    μαυρίζει σὰν τὸν ἅδη·
    εἶν' ὁ οὐρανὸς πανέρημος·
    μουγκοφυσάει βοριᾶς.
    Μὲ κῦμα καὶ σκοτάδι,
    βάρκα μικρή, ποῦ πᾶς;

    Στ' ἄγριο στοιχειό, ποῦ ἀφήσανε
    τὸ σκάφος του τετάρτια
    μεγάλα σιδερόχτιστα
    τῆς θάλασσας θεριά,
    δίχως πανὶ καὶ ξάρτια
    ποῦ τρέχεις τολμηρά;

    Προτοῦ, βαρκοῦλα, σύψυχη
    θάρρος τυφλὸ σὲ χάσῃ,
    φυλάξου! - αὐταίς, ποῦ σ' ἄνοιξε
    ἡ τρικυμία πληγαίς,
    ζητοῦν καραβοστάσι,
    φροντίδαις μακρυναίς.

    Ναί· σκαριωμένη, ἀσάλευτη
    μεῖνε σὲ λίγο ἀγέρα.
    Νὰ πέσῃ πρέπει ἀπάνου σου
    σκεπάρνι καὶ σφυρί,
    πρὶν ξανατρέξῃς πέρα
    πατόκορφα γερή.

    Καλοὺς τεχνίταις ἄμποτε
    σὲ λίγο ν' ἀποχτήσῃς,
    ποῦ, φτειάνοντάς σε, νἄχουνε
    πάντα στὸ νοῦ ὀμπροστὰ
    τί πέλαγο θὰ σχίσῃς
    μὲ δόξα μία φορά.

    Ἄν ὅμως κρύα τὸ χέρι τους
    ἔργο παρόμοιο πιάκει,
    τοῦ ναύτη ἀποκοιμίζοντας
    κάθε γενναίαν ὁρμή,
    θὰ σὲ ἀποφάῃ σαράκι
    στὸ ἀκίνητο σκαρί.

    ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΡΚΟΡΑΣ, Άλλα ποιήματα (1897-1898)



    ΥΓ. Ο Βαν Γκογκ σταθερή αξία.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου29 Ιουλίου 2015 στις 9:25 μ.μ.

    Πολύ όμορφα και τα τρία. Μου θυμίζουν παλιά αναγνωστικά και ανθολογίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)