Καλοκαίρι στην Κριμαία
Στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα τα παράλια της χερσονήσου της Κριμαίας στη Μαύρη Θάλασσα ήταν από τους αγαπημένους τόπους θερινών διακοπών για τα εύπορα ρωσικά κοινωνικά στρώματα καθώς και για πολλούς Ρώσους καλλιτέχνες (συγγραφείς, μουσικοί, ζωγράφοι).
Ο Ρώσος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Konstantin Alekseevich Korovin (1861-1939), o οποίος έζησε στο Παρίσι, έχει ζωγραφίσει καλοκαιρινές σκηνές από την Κριμαία λίγα χρόνια πριν και μετά τη Ρωσική επανάσταση.
Konstantin Korovin, Μπαλκόνι στην Κριμαία. 1910.
Ο παρακάτω πίνακας είναι από τους αγαπημένους μου. Θυμίζει σκηνή από τα έργα του Άντον Τσέχωφ. Μία γυναίκα, ντυμένη με λευκό φόρεμα, κάθεται μόνη στο καφέ της αποβάθρας του Gurzuf. Στο βάθος διακρίνονται ιστιοφόρα. Το Gurzuf ήταν δημοφιλές θέρετρο της Κριμαίας και βρίσκεται δίπλα στη Γιάλτα.
Konstantin Korovin, Αποβάθρα του Gurzuf. 1914. Ρωσικό Κρατικό Μουσείο Αγ. Πετρούπολης.
Ο Korovin έχει ζωγραφίσει πολλές καλοκαιρινές σκηνές στο Gurzuf όπου πολλοί ευκατάστατοι Ρώσοι περνούσαν τις διακοπές τους. Η μεγάλη πλειονότητα, όμως, του ρωσικού πληθυσμού δεν είχε το προνόμιο των διακοπών και ζούσε σε τελείως διαφορετικές συνθήκες....
Konstantin Korovin, Στον κήπο. Gurzuf. 1914. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.
Konstantin Korovin, Gurzuf. 1914.
Konstantin Korovin, Gurzuf. 1913. Μουσείο Καλών Τεχνών του Αικατερίνεμπουργκ.
Konstantin Korovin, Gurzuf. 1917.
Konstantin Korovin, Gurzuf. 1915.
Konstantin Korovin, Gurzuf. 1921. Ιδιωτική Συλλογή.
Konstantin Korovin, Στην παραλία της Κριμαίας. 1909. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.
Konstantin Korovin, Λιμάνι της Κριμαίας. 1913. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.
Konstantin Korovin, Καφέ στη Γιάλτα. 1913. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.
Konstantin Korovin, Το λιμάνι της Σεβαστόπολης το βράδυ. 1915.
Konstantin Korovin, Βράδυ στη Σεβαστόπολη. 1915.
Konstantin Korovin, Το παζάρι της Σεβαστόπολης. 1917.
Konstantin Korovin. Ούτε που τον είχα ακούσει. Κι όμως, πολύ ωραίοι οι πίνακές του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒράζοντας από τη ζέστη (και στο ζουμί μας) πάντα περιμένω -κι εγώ δεν ξέρω τι...
«Εν ώρα θερινή»
Έχω αντικρύ μου τις δήθεν δροσιές αυτού του κήπου.
Πότε πια θα περάσει ο μπερδεμένος κόμπος των ζεστών ημερών.
Πότε πια θα περάσουμε τον κατάξερο κάβο των ζεστών ημερών.
Πιέζομαι να καταλάβω αυτό που λένε Θαύμα του Ήλιου.
Αυτό που λένε φως της Ελλάδας ή Απολλώνιαν Αίγλη,
ο μισός εαυτός μου μονάχα το νιώθει, ο άλλος μισός
το απωθεί. Άλλωστε με το να παρατραβά
ο κόμπος των ζεστών ημερών, έγινε μια σκονισμένη
μουντάδα όλος ο ουρανός· και τα βουνά
με τις γαλήνιες γραμμές, Πεντέλες, Υμηττοί,
είναι σαν είδη για ξεσκόνισμα, τόσο βουτημένα
στις ανταύγειες της δύσπνοιας. Έφυγε και ο Απόλλωνας,
εφύγαν κι οι Δρυάδες, πάνε μακριά από την αναμμένη πέτρα.
Κατοικήσαν φαίνεται άλλα βουνά τα πράσινα χρώματα.
Από κοντά είναι πολύ ωραία αλλά μόνο ως χρώματα·
Γιατί το φύλλο τους δεν σειέται, η δροσιά δεν τα κατοικεί.
Πουλιού λαλιά δε βγαίνει παρεχτός κάτι ροκανίσματα
Καμώματα της ζέστης, τζιτζίκια, τριζόνια, γρύλλοι
Όλο κάτι ξύλινα οντάρια, γεννήματα της ασφυξίας
Όλα σα φωνές από χύτρες, τσιτσιρίσματα αλχημείας
Στερέψανε τα λιγοστά ρυάκια.
Γιαλός και θάλασσα αττική, μόνο που δεν αχνίζουν.
Οι αμμουδιές τις πατάς και πηδάς από την κάψα.
Τίποτα δε ρυτιδώνει το χλιαρό καθρέφτη.
Ο Απόλλωνας δεν είναι Νάρκισσος, έφυγε από δω.
Ίσως ο βράχος της Δήλος τρικυμίζεται ακόμη απ΄ τα αερικά στοιχεία
Ίσως πήγε στο γενέθλιο να παραθερίσει. Ίσως στον Παρνασσό. Έφυγε από δω...
Τάκης Παπατσώνης, «Εν ώρα θερινή» απόσπασμα, 1-13. Εκλογή Α´. Ίκαρος, 1962. 93
Χαίρομαι που η ζέστη δεν σ' αποτρέπει από τα "ποιητικά ταξίδια". Πολύ συμβατό το ποίημα του Τάκη Παπατσώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφή