Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Τοπίο με ελιές. Ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και πίνακες του Κωνσταντίνου Μαλέα

Τοπίο με ελιές

   Είναι πολλοί οι ποιητές που έγραψαν ποιήματα με θέμα τα ελαιόδεντρα, όπως και οι ζωγράφοι που απεικόνισαν τοπία-ελαιώνες. Επιλέγω ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και πίνακες ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες μοντερνιστές ζωγράφους, του Κωνσταντίνου Μαλέα.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Τοπίο

Ο κάμπος
με τα λιόδεντρα
ανοίγει και κλείνει
σαν βεντάγια. 
Πάνω στον ελαιώνα
είναι ουρανός βαθύς
και μια σκούρα βροχή
από κρύα αστέρια.
Καλαμιές και σκιά τρέμουν 
στου ποταμού την όχθη.
Ο γκρίζος αέρας κυματίζει.
Τα λιόδεντρα
φορτωμένα από κραυγές. 
Ένα σμάρι
αιχμάλωτα πουλιά
που κουνάνε τις μακριές
μακριές ουρές τους στη σκιά.

Κωνσταντίνος Μαλέας, Eλιές. 1920-1922. Εθνική Πινακοθήκη.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928), Ελιές. Μυτιλήνη. Ιδιωτική Συλλογή.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928), Eλιές στη Μυτιλήνη. Ιδιωτική Συλλογή.


http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artwork_id=64281
https://paletaart.wordpress.com/2013/03/17/μαλέας-κωνσταντίνος-konstantinos-maleas-1879-1928/
http://paleochori-lesvos.blogspot.gr/2013/06/blog-post_16.html
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

4 σχόλια:

  1. Rosa Mund30 Ιουλίου 2015 στις 7:51 μ.μ.

    1. Ε, σεις στεριές και θάλασσες, τ’ αμπέλια κι οι χρυσές ελιές,
    ακούστε τα χαμπέρια μου μέσα στα μεσημέρια μου.
    Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ,
    μόνον ετούτον αγαπώ.

    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ («Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας», Εκδόσεις «Ίκαρος», Αθήνα 1971)

    2...«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
    για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε
    Και πολλά τα λιόδεντρα
    που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
    κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
    και πολλά τα τζιτζίκια
    που να μην τα νιώθεις
    όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
    αλλά λίγο το νερό...

    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, Γένεσις

    3...Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
    σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
    σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του,
    σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
    O δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο...

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Ρωμιοσύνη

    4. Αντιστέκομαι

    Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές
    σαν τα κόκαλα τ’ αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες
    μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας.
    που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα,
    αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές
    και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους
    χυμούς ειρήνη και φως.

    Νικηφόρος Βρεττάκος «Τα Ποιήματα», ποιητική συλλογή «Ημερολόγιο», τόμος Β΄, Εκδόσεις "Θεμέλιο", Αθήνα 1999, σελ. 335)


    ΥΓ. Υπέροχος ο Μαλέας. Και ο Λόρκα επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου31 Ιουλίου 2015 στις 7:30 π.μ.

    Περίμενα την απάντησή σου…και φυσικά, Ελύτης, Ρίτσος και Βρεττάκος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παναγιώτης Μαρκίδης20 Δεκεμβρίου 2020 στις 11:13 π.μ.

    Έψαχνα να βρω ένα ποίημα για να συνοδεύσει έναν πίνακα μου.Απομόνωσα τη φράση: Τα λιόδεντρα φορτωμένα από κραυγές .Φ. Γ. Λόρκα Όταν έψαξα ξανά αυτή τη φράση στο google με έβγαλε στο πλούσιο blog σας. Συγχαρητήρια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα Αγγελοπούλου21 Δεκεμβρίου 2020 στις 7:31 μ.μ.

      Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)