Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Στην εκκλησία. Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής

Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής για την εκκλησία και την προσευχή. Κωνσταντίνος Καβάφης, Άγγελος Βλάχος, Γεώργιος Δροσίνης, Γιάννης Ρίτσος, Απόστολος και Λουκάς Γεραλής

     Σκέφτομαι ότι για ακόμη μια χρονιά αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα. Για κάποιους είναι εποχή για εκκλησία και προσευχή, εποχή για περισυλλογή και ενδοσκόπηση. Θυμήθηκα το ποίημα του Καβάφη, Στην εκκλησία. Ένα από τα λίγα "Βυζαντινά" ποιήματα του. Η εκκλησία γίνεται το σκηνικό για την παράσταση μίας τελετουργίας που για το ποιητικό υποκείμενο συνδέεται συνειρμικά με τον "ένδοξο Βυζαντινισμό"... 


Κ. Καβάφης,  Στην εκκλησία

Την εκκλησίαν αγαπώ — τα εξαπτέρυγά της,
τ’ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.

Εκεί σαν μπω, μες σ’ εκκλησία των Γραικών·
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
μες τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό —
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό —
ο νους μου πηαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.


   Οι αδελφοί Λουκάς και Απόστολος Γεραλής  (1875-1958 και 1886-1983), ζωγράφοι με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, απεικονίζουν σκηνές από τη θρησκευτική ζωή των απλών, καθημερινών ανθρώπων. Συγκινητικές εικόνες προσευχής μπροστά στα εικονίσματα σε σεμνές φτωχικές εκκλησιές. Τα έργα τους συνεχίζουν τον Ακαδημαϊσμό και τα ηθογραφικά θέματα των ζωγράφων της Σχολής του Μονάχου.
   Οι εικόνες από τις εκκλησίες των αδελφών Γεραλή δε θυμίζουν το λαμπρό Βυζαντινισμό του Καβάφη. 

Λουκάς Γεραλής (1875-1958), Στην εκκλησία. Μία μαυροφορεμένη γυναίκα μαζί μ' ένα κοριτσάκι στέκονται μπροστά στην εικόνα.

...Και ένα τρυφερό ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη που περιγράφει λυρικά το "ρημαγμένο" παρεκκλήσι την εποχή της Άνοιξης, ένα Απριλιάτικο σούρουπο. 

Γεώργιος Δροσίνης, Ἑσπερινός

Στὸ ρημαγμένο παρακκλήσι
τῆς Ἄνοιξης τὸ θεῖο κοντύλι
εἰκόνες ἔχει ζωγραφίσει
μὲ τ᾿ ἀγριολούλουδα τ᾿ Ἀπρίλη.
Ὁ ἥλιος, γέρνοντας στὴ δύση,
μπροστὰ στοῦ ἱεροῦ τὴν πύλη
μπαίνει δειλὰ νὰ προσκυνήσῃ
κι ἀνάφτει ὑπέρλαμπρο καντήλι.
Σκορπάει γλυκειὰ μοσκοβολιὰ
δάφνη στὸν τοῖχο ριζωμένη -
θυμίαμα ποὺ καίει ἡ Πίστις -


καὶ μία χελιδονοφωλιά,
ψηλὰ στὸ νάρθηκα χτισμένη,
ψάλλει τὸ Δόξα ἐν Ὑψίστοις..

Αποστολος Γεραλής (1886-1983), Προσευχή. Σε φτωχικό εκκλησάκι προσεύχονται. Το κοριτσάκι είναι ξυπόλητο...

Απόστολος Γεραλής, Κορίτσι που προσεύχεται. Μία απόλυτα ιδιωτική κατανυκτική στιγμή. Η στιγμή της προσευχής!  Παρακλήσεις και ευχαριστίες, ελπίδες και προσδοκίες, ευγνωμοσύνη και μετάνοια...

Μας προτρέπει να  ακούσουμε τα "σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών" στην εξαίσια ποιητική σύνθεση "Εαρινή Συμφωνία", που είναι ο νεανικός ύμνος του Γιάννη Ρίτσου για την Άνοιξη και τον έρωτα.

Γιάννης Ρίτσος, Εαρινή Συμφωνία
(απόσπασμα)


Άκου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.
Άκου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση.
Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.
Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;
...

Λουκάς Γεραλής, Ανάβοντας το κανδήλι. Ανάβει το κανδήλι μπροστά σ' υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

...Και ένα ποίημα που κάποτε μάθαιναν από μνήμης οι μικροί μαθητές...


Άγγελος Βλάχος, Το εκκλησάκι

Εἰς τὸ βουνὸ ψηλὰ ἐκεῖ
εἶν᾿ ἐκκλησιὰ ἐρημική,
τὸ σήμαντρό της δὲ χτυπᾶ,
δὲν ἔχει ψάλτη οὔτε παπά.
Ἕνα καντήλι θαμπερὸ
καὶ ἕναν πέτρινο σταυρὸ
ἔχει στολίδι μοναχὸ
τὸ ἐκκλησάκι τὸ φτωχό.
Ἀλλ᾿ ὁ διαβάτης σὰν περνᾶ
στέκεται καὶ τὸ προσκυνᾶ
καὶ μὲ εὐλάβεια πολλὴ
τὸν ἄσπρο του σταυρὸ φιλεῖ.


Ἐπάνω στὸ σταυρὸ ἐκεῖ
εἶναι εἰκόνα μυστικὴ
μ᾿ αἷμα τὴν ἔγραψε ὁ Θεὸς
καὶ τὴν λατρεύει ὁ λαός.

Απόστολος Γεραλής, Το άναμμα του καντηλιού. 1923. Ανάβει το καντήλι στο εικονοστάσι του σπιτιού. Στον τοίχο δεξιά κρέμονται οι πασχαλινές λαμπάδες.

http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=93&

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/gewrgios_drosinhs_poems.htm#ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/aggelos_blaxos_poems.htm#ΤΟ_ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ

https://paletaart.wordpress.com/2012/06/24/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%82-loukas-geralis-1875-1958/

https://itzikas.wordpress.com/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82/%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82/
http://www.artnet.com/artists/apostolos-geralis/past-auction-results

http://www.nikias.gr/view_artist_additional.php?prod_id=83&mode=paintings

2 σχόλια:

  1. 'Όλα ωραία, γνωστά κι αγαπημένα.
    Σήμερα διαλέγω Παπατσώνη για την ατμόσφαιρά του.

    «Περιηγητές στη Λειτουργία».

    Της Αναλήψεως, στις πρωινές Λειτουργίες
    ορμήσανε στην Εκκλησία σωρός Περιηγητές.
    Όλοι του «Σαν Τζερβάσι». Αστοί του Βύρτεμπεργκ.
    Καλοκαιρινοί. Ζέστη είχε αρχίσει από το πρωί.
    Μπήκαν σαν κύμα. Φέραν ταραχή.

    Μονάχη, ατάραχη, η Εκκλησία
    κράταγε τις Ώρες της. Τραβούσε τον Κανόνα.
    Γενικά, επόπτευε, ίδιος ο Θεός, και αγκάλιαζε
    όλους μαζί τους πιστούς, όθε και αν ήταν.
    Μέτρο Αποστολικό και Νόμος
    ήταν όλα τα ένδον του Θυσιαστηρίου.
    Την πλήρη Τάξη διόλου δεν έθιγε
    η αταξία του συμπτώματος.

    Τ. Κ. Παπατσώνης, Εκλογή Α´. Ίκαρος, 1962. 23.



    ΥΓ. Αγαπημένη της Ποίησης, υπάρχει μια μικρή αβλεψία. Προφανώς, από κεκτημένη ταχύτητα, γράψατε ανάποδα τους ποιητές.
    Εσπερινός: Γεώργιος Δροσίνης
    Το εκκλησάκι: Άγγελος Βλάχος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για τη διόρθωση. Έγραψα την ανάρτηση αργά το βράδυ. Ελπίζω να μην ενοχλήθηκαν οι ποιητές...

      Όσο για τον Παπατσώνη, είναι βαθύτατα πνευματικός και εσωτερικός. Χαίρομαι που τον θυμάσαι...

      Διαγραφή