Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Μετά τη βροχή. Πίνακες του Μιχάλη Οικονόμου

Η βροχή στη ζωγραφική. Πίνακες του Μιχάλη Οικονόμου

  Επιστρέφω στον αγαπημένο μου Μιχάλη Οικονόμου (1888-1933), εισηγητή του μοντερνισμού στη νέα ελληνική ζωγραφική, με δύο ονειρικές εικόνες που αναπαραστούν με αχνά χρώματα θαλασσινά τοπία "μετά τη βροχή".
   Ένα λευκό σπίτι με κόκκινη τέντα στην ακρογιαλιά καθρεφτίζεται στη θάλασσα. Διακρίνουμε τη λευκή φιγούρα μιας γυναίκας στην αμμουδιά και ενός ψαρά στη βάρκα.   Υπέροχες φωτοσκιάσεις που προσδίδουν ατμόσφαιρα ονείρου σ' ένα στιγμιότυπο "μετά τη βροχή".

Μιχάλης Οικονόμου (1888-1933), Μετά τη βροχή. Ιδιωτική Συλλογή.

Ακόμα ένα στιγμιότυπο "μετά τη βροχή". Εδώ τα χρώματα είναι πιο σκοτεινά και η ατμόσφαιρα απόκοσμη.
Μιχάλης Οικονόμου (1888-1933), Μετά τη βροχή. Ιδιωτική Συλλογή.

https://paletaart.wordpress.com/2012/07/04/οικονόμου-μιχαήλ-michail-oikonomou-1888-1933/οικονόμου-μιχάλης-μετά-την-βροχή/
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund23 Οκτωβρίου 2015 στις 11:38 μ.μ.

    Α Π Ο Β Ρ Ο Χ Ο

    Σταμάτησε ή βροχή.
    Και τι να κάνεις πια
    μ’ αυτές τις λίγες στάλες
    που μείναν στο αδιάβροχο;
    Άχρηστη καρτερία:
    να βρίσκεις δικαιολογητικά
    και ξένα επιχειρήματα
    μπροστά στη νύχτα.
    Αν χτυπήσεις τα πλήκτρα
    με το βρεγμένο χέρι σου
    θα βγουν οι λέξεις μουσκεμένες,
    κι ύστερα; – τίποτα;

    Αθήνα, 16.ΙΙΙ.85
    ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Υπερώον


    Ω, Άννα, ακούστε, πλίιζ...Rene Aubry - Apres La Pluie
    https://www.youtube.com/watch?v=R4ywCBarWJc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου24 Οκτωβρίου 2015 στις 8:27 μ.μ.

    …Φυσικά και θα το ακούσω…είναι αγαπημένη μελωδία, όπως και το απόβροχο είναι υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)