Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Στο φως του φεγγαριού. Δύο πίνακες του Utagawa Hiroshige και χαϊκού του Κομπαγιάσι Ίσσα για το φεγγάρι.


Στο φως του φεγγαριού.

   Συνεχίζω με εικαστικές και ποιητικές εικόνες Ιαπώνων καλλιτεχνών. 
Τέσσερα λυρικά χαϊκού του Ίαπωνα ποιητή Κομπαγιάσσι Ίσσα (1763-1827) που εκφράζουν εικόνες-αισθήματα για το φως του φεγγαριού και δύο πίνακες του Utagawa Hiroshige (1797-1858) με πανσέληνο. 

Μια θύρα καλή
στο απαλό σεληνόφως
γύρεψα, βρήκα.

Μόνη στο σπίτι
κι αυτή θα βλέπει τώρα
την πανσέληνο.

Utagawa Hiroshige, Άποψη της Τσουκάντα στο φως της πανσέληνου με γυναίκα στο μπαλκόνι. 1856.


Σαν αποπιούμε
θα κάτσουμε να δούμε
την πανσέληνο.

Έτσι είν' ο κόσμος:
τ' ολόγιομο φεγγάρι
κι αυτό εκλείπει.

(Βλ. Ο κόσμος της πάχνης. Σαραντατρία Χαϊκού του Ματσούο Μπασό και του Κομπαγιάσι Ίσσα, απόδοση Δ. Καψάλη, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2008, 33-36).

Utagawa Hiroshige, Φθινοπωρινά λουλούδια στο φως της πανσέληνου. 1853

http://www.wikiart.org/en/hiroshige/moonlight-view-of-tsukuda-with-lady-on-a-balcony-1856
http://www.wikiart.org/en/hiroshige/autumn-flowers-in-front-of-full-moon
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund26 Οκτωβρίου 2015 στις 11:20 π.μ.

    Φεγγάρι σε πνεύμα ιαπωνικό:

    Μπλε το πέλαγος βαθύ,
    φουρτουνιασμένο.
    Το φεγγάρι κουτσοπίνει το κρασί του
    με το κύμα.

    Matsuo Basho (1600 μ.χ.)





    Απόψε ως κι εσύ
    πας βιαστική
    σελήνη του φθινοπώρου.
    *
    Με φεγγάρι τέτοιο
    ο κλέφτης
    παύει το τραγούδι.
    *
    Χαμένο στα καλάμια
    μα όταν βγαίνει το φεγγάρι
    το κατάλυμά μου.
    *
    Από το πρόσωπο των ανθών
    να είναι τρομαγμένη
    η λεπτή σελήνη;

    Matsuo Basho, μτφρ. Βασίλης Λαλιώτης


    Κάποτε, κάποτε, τα σύννεφα
    θέτουν εκτός υπηρεσίας
    τους ρεμβαστές του φεγγαριού.

    Matsuo Basho, μτφρ. Γιώργος Μπλάνας


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου26 Οκτωβρίου 2015 στις 6:58 μ.μ.

    Πολύ όμορφα τα χαϊκού του Matsuo Basho!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)