Άννα Αγγελοπούλου: Το μήλο στη ζωγραφική. Πίνακες του Ρενουάρ

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Το μήλο στη ζωγραφική. Πίνακες του Ρενουάρ

Πουλώντας μήλα

Είναι δύο πίνακες του Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Πιέρ Ωγκύστ Ρενουάρ (1841-1919) με το ίδιο θέμα. Απεικονίζουν μία σκηνή που διαδραματίζεται στη γαλλική ύπαιθρο. Βλέπουμε μία γυναίκα αγρότισσα να προσπαθεί να πουλήσει μήλα...
Η αγρότισσα κρατά ένα καλάθι με μήλα και απευθύνεται στην κομψή αστή κυρία που χαίρεται την εξοχή μαζί με τα παιδιά της.

Π. Ωγκ. Ρενουάρ, Η πωλήτρια μήλων. 1890. Μουσείο Τέχνης του Κλήβελαντ.

Π. Ωγκ. Ρενουάρ, Η πωλήτρια μήλων. 1890. Ίδρυμα του Barnes. Σε παραλλαγή το ίδιο θέμα.

http://www.clevelandart.org/art/1958.47

http://www.barnesfoundation.org/collections/art-collection/object/5776/apple-vendor-la-marchande-de-pommes?artistID=133&rNo=57

2 σχόλια:

Rosa Mund30 Νοεμβρίου 2015 στις 5:08 μ.μ.
ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ

Αυτός ο όφις που έφτασε στην πόλη μας
μ' ένα ακέραιο μήλο κατακόκκινο για μας
πέρασε απαρατήρητος.
Κανείς δεν το δοκίμασε
κανείς δεν σκέφτηκε ούτε καν
να μπει στον πειρασμό της γεύσης του.

Βαρύ και ναρκωμένο πια το φίδι
έχει κουλουριαστεί στη μέση της πλατείας
χωνεύοντας το μήλο
αφού θα 'πρεπε
κάποιος να 'χε πεισθεί
και να δαγκώσει.

[Γιάννης Βαρβέρης, από τη συλλογή Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΝΟΣ 2009]

EYA

Με παρέσυρε.
Πυκνά φυλλώματα, υγρά.
Δεν φορούσε πρόσωπο.
Άγγιξα τότε ένα φίδι, την καρδιά του.
Κι ευθύς κατρακύλησα στο χώμα.
Ούτε θεός ούτε διάβολος.
Στον Κήπο τον αποκαλούσαν «άνδρα».
Στο στόμα άφηνε γεύση μήλου σε αποσύνθεση.

[Χλόη Κουτσουμπέλη, από τη συλλογή Η ΑΛΕΠΟΥ κι ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ]
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις