Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Το Φθινόπωρο στη ζωγραφική. Νοέμβριος. Ένας πίνακας του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Theodore Robinson

Νοέμβριος

   Ήλθε ο Νοέμβριος!  Ο τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου. Ιδού, λοιπόν, ένας πίνακας του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Theodore Robinson που απεικονίζει ένα τοπίο του Νοεμβρίου. Στο μουντό δάσος μία γυναίκα περπατά πάνω στο παχύ στρώμα από κίτρινα φύλλα που καλύπτουν το έδαφος. Είναι Νοέμβριος!

Theodore Robinson, Νοέμβριος. 1892. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.bertc.com/subthree/g122/robinson15.htm

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund5 Νοεμβρίου 2015 στις 12:05 μ.μ.

    ...Όσο περνά ο καιρός και προχωρώ βαθύτερα
    στο ακίνητο φθινόπωρο που μαλακώνει πλένοντας
    με φως τα πεζοδρόμια, τόσο βλέπω
    στη χρυσωμένη δωρεά του ήλιου μια εγκατάλειψη
    για όσα περιμένω και δεν πήρα, για όσα
    μου ζήτησαν κι αρνήθηκα μη έχοντας, για όσα
    μοιράστηκα απερίσκεπτα και μένω
    ξένος και κουρελιάρης τώρα
    Μα όταν μες στη θρυμματισμένη θύμηση αναδεύω
    ερείπια, βρίσκω απόκριση βαθιά γιατί τα μάρμαρα
    κι οι πέτρες κι η ιστορία μένουν για να θυμίζουν
    το πέρασμά σου ανάμεσα στην ομορφιά - απόκριση
    για όσα περιμένω και δεν πήρα.

    Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου: Ερείπια της Παλμύρας-απόσπασμα - από το βιβλίο "Δύσκολος Θάνατος", συλλογή "Ο θάνατος του Μύρωνα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου5 Νοεμβρίου 2015 στις 1:14 μ.μ.

    Πολύ όμορφο το απόσπασμα του Ασλάνογλου. Χαίρομαι πάντα για την επικοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)