Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

H Γέννηση του Χριστού. Πίνακες του Guido Reni

Χριστούγεννα του Guido Reni

  Σκηνές από τη Γέννηση του Χριστού απεικονίζονται στους παρακάτω πίνακες του Ιταλού ζωγράφου Guido Reni (1575-1642), εκπροσώπου της μπαρόκ τεχνοτροπίας.

Guido Reni, Η προσκύνηση των μάγων. 1642. Μουσείο Τέχνης του Κλήβελαντ. (Cleveland Museum of Art).
Guido Reni, Η προσκύνηση των ποιμένων. Εθνικό Μουσείο του San Martino. Νάπολη.

Η προσκύνηση των ποιμένων σε δύο παραλλαγές. Πρόκειται για μία δραματική πολυπρόσωπη σκηνή με θεατρικό χαρακτήρα. Ο νεογέννητος Χριστός φωτοβολεί και φωτίζει τα πρόσωπα των ποιμένων. Χαρούμενα αγγελάκια ίπτανται...

Guido Reni, Η προσκύνηση των ποιμένων. Εθνική Πινακοθήκη. 1640. Λονδίνο.

Guido Reni, Η Αγία Οικογένεια. 1642. Μουσείο του Ιωάννη Παύλου ΙΙ. Βαρσοβία. Μία "μπαρόκ" Αγία Οικογένεια. Ένας άγγελος παίζει λαούτο.


http://www.clevelandart.org/art/1969.132
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

4 σχόλια:

  1. Rosa Mund26 Δεκεμβρίου 2015 στις 11:14 π.μ.

    Το Ταξίδι των Μάγων

    «Μας βρήκε κρύο τσουχτερό
    Στην πιο τραχιά περίοδο της χρονιάς
    Για ένα ταξίδι και ταξίδι τόσο μακρινό:
    Δρόμοι που βούλιαζαν, καιρός ξυράφι
    Μέσα στο καταχείμωνο.»
    Γδαρμένες οι καμήλες, με πληγές στα πόδια, χολιασμένες
    Να κείτονται απάνου στο μισολιωμένο χιόνι.
    Ήταν ώρες που νοσταλγούσαμε
    Τα θερινά παλάτια στις πλαγιές, τα λιακωτά,
    Τις μεταξένιες κόρες να κερνάν σερμπέτια.
    Κι ύστερα οι καμηλιέρηδες με βλαστημιές και μούρμουρο
    Να παίρνουν δρόμο, να ζητάν πιοτί, γυναίκες,
    Τις νύχτες οι φωτιές να σβήνουν, να μην έχουμε κατάλυμα
    Κι οι πόλεις εχθρικές κι οι κωμοπόλεις μίζερες
    Και τα χωριά μες στη βρομιά και την ακρίβεια:
    Μας βρήκαν μέρες δύσκολες.
    Και τελικά κρίναμε πιο σωστό να ταξιδεύουμε τη νύχτα,
    Με λίγον ύπνο στ’ αρπαχτά,
    Όπου ακούγαμε φωνές να τραγουδάν στ’ αυτιά μας
    Πως όλα αυτά ήταν μια αποκοτιά.

    Κι ύστερα ξημερώματα φτάσαμε σε μια ήμερη κοιλάδα,
    Υγρή, κάτω απ’ τη ζώνη του χιονιού, που μοσχοβόλαε χλωρασιά,
    Μ’ ένα μικρό ποτάμι και μ’ έναν νερόμυλο που χτύπαε στο σκοτάδι
    Και τρία δέντρα, χαμηλά στον ουρανό.
    Κι ένα άσπρο γέρικο άλογο έφυγε καλπάζοντας μες στο λιβάδι.
    Κι από κει φτάσαμε σε μια ταβέρνα μ’ αμπελόφυλλα στο ανώφλι,
    Στην ανοιχτή της πόρτα έξι χέρια παίζαν αργυρά νομίσματα στα ζάρια,
    Και κάτι πόδια κλώτσαγαν τα άδεια ασκιά κρασιού
    Μα δεν υπήρχε είδηση και πήραμε ξανά το δρόμο
    Και πέφτοντας το σούρουπο, την τελευταία στιγμή
    Βρήκαμε αυτό το μέρος· κι άξιζε, θαρρώ, τον κόπο μας.

    Πάει πολύς καιρός που ’γινε αυτό, θυμάμαι,
    Και πάλι αν ήταν θε να το ’κανα. Μα γράψε
    Τούτο γράψε
    Τούτο: τραβήξαμε όλο αυτό το δρόμο
    Για Γέννα ή για Θάνατο; Σίγουρα ήταν Γέννα,
    Το ’δαμε με τα μάτια μας, χωρίς αμφιβολία. Γέννα και θάνατο είχα ξαναδεί
    Μα νόμιζα πως ήταν κάτι αλλιώτικο· ετούτη η Γέννα ήταν
    Σκληρή κι ολόπικρη αγωνία για μας, σαν Θάνατος, ο θάνατός μας.
    Γυρίσαμε στις χώρες μας, σε τούτα τα Βασίλεια,
    Μα ησυχία πια δεν έχουμε εδώ, με την παλιά μας πίστη,
    Μ’ έναν ξένο λαό με τους θεούς του σφιχταγκαλιασμένο.
    Χαρά μου θα ’ταν ένας άλλος θάνατος.

    T.S.Eliot, Journey of the Magi, 1927 (Ariel Poems)
    Απόδοση στα Ελληνικά: Βασίλης Πολύζος, 2010

    Χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. MYSTELIOS 26 Δεκεμβρίου 2015 στις 11:15 μ.μ.

    Καλές γιορτές και Χρόνια Πολλά με κάθε ευλογία και χαρά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)