Άγγελοι και Παναγία
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και φέτος. Για αυτό, μία χριστουγεννιάτικη ανάρτηση. Μία πραγματική όμορφη, "αγγελική" εικόνα από τον Γάλλο ζωγράφο William Adolphe Bouguereau (1825-1905). Τρεις λευκοφορεμένοι άγγελοι παίζουν μουσική, κοιτάζοντας με τρυφερότητα και σεβασμό την Παναγία με τον νεογέννητο Χριστό.
William Adolphe Bouguereau, Το τραγούδι των αγγέλων. 1881. Museum at Forest Lawn Memorial Park.
William Adolphe Bouguereau, Το τραγούδι των αγγέλων. 1881. Λεπτομέρεια. Γλυκύτατη έκφραση στο πρόσωπο των αγγέλων, του Χριστού και της Παναγίας.
...ιδού και ένα "χριστουγεννιάτικο" ποίημα του Γιώργου Θέμελη που μιλά για τη μουσική των Αγγέλων τη Νύχτα της Γέννησης του Χριστού.
Γιώργου Θέμελη, Η φάτνη
Μέσα μας γίνεται η Γέννηση.
Έξω στέκει το σχήμα της –Μας φανερώνεται.
Εδώ που στήσαμε τη φάτνη,
Εδώ που κρεμάσανε το άστρο,
Είναι σα μια μεγάλη πέτρα –
Πέτρα υψηλή, μετέωρη.
Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας.
Εδώ που κρεμάσανε το άστρο,
Είναι σα μια μεγάλη πέτρα –
Πέτρα υψηλή, μετέωρη.
Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας.
Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η Μαρία,
Τ’ αγαθά ζώα. Οι Άγγελοι
Σταματημένοι σε μια πτήση
Ψηλά, στη σιωπή, παίζοντας όργανα.
Τ’ αγαθά ζώα. Οι Άγγελοι
Σταματημένοι σε μια πτήση
Ψηλά, στη σιωπή, παίζοντας όργανα.
Άρπα, κορνέτα, βιολί και φυσαρμόνικα.
Ακίνητοι σαν από πορσελάνη,
Με σιωπή απόλυτη, μουσική.
Με σιωπή απόλυτη, μουσική.
(Η Νύχτα απλώνεται σαν την ηχώ
Αυτής της μουσικής, της σιωπής,
Της μουσικής των Αγγέλων μέσα μας, έξω μας).
Αυτής της μουσικής, της σιωπής,
Της μουσικής των Αγγέλων μέσα μας, έξω μας).
Αν στέκουν εδώ, πετούν εκεί,
Στον άλλο χώρο∙ αντλούν
Αίμα σκληρό απ’ το αίμα μας,
Αγάπη απ’ την αγάπη μας.
Στον άλλο χώρο∙ αντλούν
Αίμα σκληρό απ’ το αίμα μας,
Αγάπη απ’ την αγάπη μας.
Παίρνουν τα όνειρά μας και τα ψηλώνουν.
Η Μάνα στέκει κοντά τους ακίνητη,
Σαν από πορσελάνη, αγγίζει τα εύθραυστα πόδια τους.
Σαν από πορσελάνη, αγγίζει τα εύθραυστα πόδια τους.
Βλέπει το αόρατο στο μαγικό καθρέφτη του ορατού.
Τι τώρα, τι πάντα.
Ω καθαρότατη ψυχή,
Άμωμη, αμόλυντη, ανυπόκριτη.
Άμωμη, αμόλυντη, ανυπόκριτη.
Ο χρόνος ανοίγει σαν το φεγγίτη που μας φωτίζει.
Τα παίρνουμε και τα πλαγιάζουμε
Μέσα σ’ ένα κουτί να κοιμηθούν
Πάνω σε χάρτινο άχυρο να μη ραγίσουν.
Μέσα σ’ ένα κουτί να κοιμηθούν
Πάνω σε χάρτινο άχυρο να μη ραγίσουν.
Από το ποιητικό έργο Η Μόνα παίζει (1961)
William Adolphe Bouguereau, Η Παναγία με τους αγγέλους. 1900.
Υπέροχος πίνακας. Και υπέροχος πάντα ο Θέμελης, ο κοινός αγαπημένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα! Με Σεφέρη αυτή τη φορά.
... Οι άγγελοι εἶναι λευκοὶ πυρωμένοι λευκοὶ καὶ τὸ μάτι
μαραίνεται που θὰ τoυς ἀντικρίσει
καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος πρέπει να γίνεις σαν την
πέτρα, όταν γυρεύεις τὴ συναναστροφή τους,
κι όταν γυρεύεις τὸ θαῦμα πρέπει να σπείρεις τὸ αίμα σου
στὶς οχτὼ γενιὲς των ανέμων,
γιατὶ τὸ θαύμα δὲν εἶναι πουθενὰ παρὰ κυκλοφορεί μέσα
στὶς φλέβες του ανθρώπου
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, "Les anges sont blancs" - Hμερολόγιο καταστρώματος Α'
Υπέροχος και ο Σεφέρης πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφή