Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Ο έρωτας στη ζωγραφική και την ποίηση.Τα κλεμμένα φιλιά του Φραγκονάρ και το φιλί του Paul Verlaine


Το φιλί στη ζωγραφική και την ποίηση


   Τρεις πίνακες του Γάλλου ζωγράφου Jean Honoré Fragonard (1732–1806), εκπροσώπου της τέχνης του ροκοκό, που απεικονίζουν χαριτωμένα ερωτικά στιγμιότυπα με "κλεμμένα φιλιά". Ένας νεαρός άνδρας αιφνιδιάζει μία κοπέλα και προσπαθεί να της "κλέψει" ένα φιλί. Συνοδεύω τους πίνακες με το ποίημα "Το φιλί" του Γάλου ποιητή Paul Verlaine (1844-1896).

  Στον παρακάτω πίνακα η σκηνή απεικονίζει τον άνδρα, που στέκεται στη μισάνοιχτη πόρτα μάλλον της βεράντας να αρπάζει την κοπέλα και να φιλά το μάγουλό της. Η κοπέλα κρατά με το ένα χέρι μία εσάρπα. Από την άλλη, επίσης, μισάνοιχτη πόρτα (στα δεξιά), διακρίνουμε το εσωτερικό ενός δωματίου όπου γυναίκες παίζουν χαρτιά. Η κοπέλα πρέπει να έχει φύγει από την παρέα των γυναικών με την πρόφαση να πάρει το σάλι της από το διπλανό δωμάτιο, στο οποίο συναντά τον νεαρό άνδρα.

Jean Honor Fragonard, To κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1780. Μουσείο Ερμιτάζ. Αγ. Πετρούπολη.

Paul Verlaine, Το φιλί

Φιλί, ρόδο εκατόφυλλο μες των χαδιών τον κήπο
τραγούδι επάνω στων δοντιών την πάλλευκη γραμμή,
τραγούδι που ο Έρωτας θροεί και ψιθυρίζει
με της καρδιάς τους κραδασμούς, μ' ενός Αρχάγγελου
φιλί

Τρυφερό, ηχηρό φιλί, θείος ο στεναγμός σου
ω ηδονή ασύγκριτη, ω μέθη θεϊκή
χαίρε! Ο άνθρωπος μεθά από το θείο κύπελλό σου
και η μέθη αυτή δεν σβήνει. Ποτέ δεν θα χαθεί.

Είναι παρόμοιο με το κρασί του ποταμού, του Ρήνου.
Εσύ λικνίζεις και παρηγορείς. Είσαι μια θεία μουσική.
Η θλίψη, η οδύνη στα τρυφερά τα χείλη σβήνει.
Ο Goete θά πρεπε με τα άσματά σου να σε υμνεί.

Εγώ, ένας ποιητής απλός, δεν σου χαρίζω παρά μόνο
των στίχων μου των άτεχνων την ανθοδέσμη αυτή,
και ως αμοιβή προσμένω τούτο: Στα χείλη της Καλής μου
ας κατέβεις, ω φιλί! Να ευφρανθεί η ζωή μου η πικρή.

   "Κλεμμένο φιλί" απεικονίζουν και οι δύο παρακάτω πίνακες. Ένας νεαρός άνδρας αρπάζει και φιλά μία κοπέλα. Στη σκηνή παρευρίσκεται ακόμα μία κοπέλα που πρέπει να είναι φίλη της πρώτης. Της κρατά το χέρι.

Jean Honoré FragonardTo κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1760. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη. 

Jean Honoré FragonardTo κλεμμένο φιλί. Δεκαετία 1760. Μουσείο Ερμιτάζ. Αγ. Πετρούπολη.


Για το ποίημα, βλ. Τα καλύτερα ερωτικά των Γάλλων κλασικών ποιητών, επιλογή-ελεύθερη απόδοση: ΒΑΣ. Ι. ΛΑΖΑΝΑΣ, εκδ. Ενάλιος, Αθήνα 2013 (2η έκδοση), σ. 137

2 σχόλια:

  1. Όλα υπέροχα. Όπως πάντα.
    Ανάμεσα στα τόσα φιλιά της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής (Κλιμτ, ας πούμε), το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι του Λαπαθιώτη και μάλιστα στη γνωστή μελοποίηση του Νίκου Ξυδάκη.
    Ίσως γιατί με συγκινεί ιδιαίτερα ο όχι και πολύ γνωστός στους πολλούς βίος του ποιητή.

    Ἐρωτικό

    Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ
    τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
    ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ
    μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...

    Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό,
    πού θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
    - τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ
    τὸ ξαναπέρασμά του;

    Ἂς εἶναι, ὡστόσο, - τί ὠφελεῖ;
    Γυρεύω πάντα τὸ φιλί,
    στερνὸ φιλί, πρῶτο φιλὶ
    καὶ μὲ λαχτάρα πόση!

    Γυρεύω πάντα τὸ φιλὶ - ἂχ καρδιά μου!
    ποὺ μοῦ τὸ τάξανε πολλοί,
    κι ὅμως δὲν μπόρεσε κανεὶς
    ποτὲ νὰ μοῦ τὸ δώσει...

    Ἴσως μιὰ μέρα, ὅταν χαθῶ,
    γυρνώντας πάλι στὸ βυθὸ
    καὶ μὲ τὴ νύχτα μυστικά,
    γίνουμε πάλι ταίρι,

    αὐτὸ τὸ ἀνεύρετο φιλί,
    ποὺ τὸ λαχτάρησα πολύ,
    - σὰ μιὰ παλιά της ὀφειλὴ
    - νὰ μοῦ τὸ ξαναφέρει...

    ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ


    Ερωτικό - Ελευθερία Αρβανιτάκη
    https://www.youtube.com/watch?v=f3W9ttHbcuo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ για τον Λαπαθιώτη. Άγνωστος στο ευρύ κοινό και ξεχασμένος από τους πολλούς. Ευτυχώς που με τη μελοποίηση καποιοι μαθαίνουν ή έστω τραγουδούν, χωρίς να το ξέρουν, τους στίχους του. Πολύ αισθαντικό το "ερωτικό" και εξαιρετική η μελοποίηση του Ξυδάκη και μοναδική η ερμηνεία της Αρβανιτάκη,

      Διαγραφή