Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Ο έρωτας στην ποίηση: Ρ. Μαρία Ρίλκε, " Σβήσε τα μάτια μου"

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Σβήσε τα μάτια μου σε παράλληλη ανάγνωση με το ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη Μόνο γιατί μ' αγάπησες 

`Ο έρωτας είναι ίσως απ’ όλες τις εμπειρίες του ανθρώπου η μόνη που μπορεί να οδηγήσει σε ακρότητες και υπερβολές, εξαιτίας της επιθυμίας του ερωτευμένου να κάνει δικό του το αγαπημένο πρόσωπο. Στo ποίημα που ακολουθεί ο έρωτας παρουσιάζεται απόλυτα εξιδανικευμένος και στην πιο ακραία μορφή του. Σε κάθε περίπτωση παρουσιάζεται να δίνει αληθινό νόημα στη ζωή του ποιητικού υποκειμένου, να δίνει δύναμη και ενέργεια. Μέσω του έρωτα, ακόμα και του πόνου από την απώλεια του έρωτα, το ποιητικό υποκείμενο φθάνει στην απόλυτη πληρότητα της ύπαρξής του.

   Ιδού, λοιπόν, ακόμα ένα ποίημα που μπορεί να διαβαστεί παράλληλα με το ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη Μόνο γιατί μ' αγάπησες. Είναι το ποίημα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Σβήσε τα μάτια μου από την ποιητική συλλογή Το βιβλίο των Ωρών (1905). Και στο ποίημα αυτό, όπως και στο ποίημα της Πολυδούρη, το ποιητικό υποκείμενο ως εγώ συνδιαλέγεται με το ερωτικό αντικείμενο-εσύ. Ένα ποίημα υπέρμετρου λυρισμού που μπορεί να διαβαστεί ως ερωτική επιστολή εξομολόγησης ή σελίδες προσωπικού ημερολογίου. Ένα ποίημα για τον ανεκπλήρωτο έρωτα ή για τον έρωτα που εκπληρώνεται μέσω του πόνου και της θυσίας. Δυνατά εκφραστικά μέσα: εικόνες πάθους και μεταφορές, υπερβολές, αντιθέσεις και φυσικά επαναλήψεις του μπορώ, γιατί ο έρωτας μπορεί όλα και τα πάντα...

Ρ. Μ. Ρίλκε (1875-1926): Γερμανόφωνος λυρικός ποιητής. Γεννήθηκε στην Πράγα από γονείς Αυστριακούς. Η επιρροή του έργου του ήταν σημαντική στους νέους του Α Παγκοσμίου Πολέμου.




Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Σβήσε τα μάτια μου

 (σε μετάφραση του Κωστή Παλαμά)



Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,

τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.


Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,


και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.


Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,


σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.


Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ

με το κεφάλι.


Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ


μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.

Το ίδιο ποίημα σε μετάφραση του Άρη Δικταίου

Βγάλε τα μάτια μου: μπορώ να σε δω
Κλείσε τ’ αυτιά μου: μπορώ να σε γρικήσω
Και χωρίς πόδια μπορώ σ’ εσε να ρθω ,
Και δίχως στόμα μπορώ να σ’ εξορκίσω.
Σπάσε τα μπράτσα μου: θα σε κρατά η καρδιά μου
Πνίξε μου την καρδιά, μα το μυαλό μου θα χτυπά.
Κι αν ρίξεις στο μυαλό μου τη φωτιά,

Θα σε κρατώ μες το αίμα μου κλεισμένον.

Και το ποίημα στο πρωτότυπο!

Rainer Maria Rilke, Lösch mir die Augen aus

Lösch mir die Augen aus: ich kann dich sehn,
wirf mir die Ohren zu: ich kann dich hören,
und ohne Füße kann ich zu dir gehn,
und ohne Mund noch kann ich dich beschwören.
Brich mir die Arme ab, ich fasse dich
mit meinem Herzen wie mit einer Hand,
halt mir das Herz zu, und mein Hirn wird schlagen,
und wirfst du in mein Hirn den Brand,
so werd ich dich auf meinem Blute tragen.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου