Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

O έρωτας στην ποίηση: ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ


Ζακ Πρεβέρ, Το τρυφερό κι επικίνδυνο πρόσωπο της αγάπης


Το τρυφερό κι επικίνδυνο 
πρόσωπο της αγάπης
ήρθε μπροστά μου ένα βράδυ
έπειτα από μια πολύ μεγάλη μέρα
Ήταν ίσως ένας τοξότης
με το τόξο του
μπορεί ένας μουσικός
με την άρπα του
Δεν ξέρω πια
Δεν ξέρω πια τίποτε
Αυτό που ξέρω μόνο
είναι ότι με πλήγωσε
ίσως μ᾽ένα βέλος
μπορεί μ᾽ένα τραγούδι
Αυτό που ξέρω μόνο
είναι ότι με πλήγωσε
με πλήγωσε στην καρδιά
και για πάντα
Με μια καυτή πολύ καυτή πληγή
της αγάπης πληγή.

Le tendre et dangereux visage de l 'amour

Le tendre et dangereux 
visage de l 'amour
m' est apparu un soir
après un trop long jour
C' était peut-étre un archer
avec son arc
ou bien un musicien
avec sa harpe
Je ne sais plus
Je ne sais rien
Tout ce que je sais
c' est qu' il m' a blessée
peut-étre avec une flèche
peut-étre avec une chanson
Tout ce que je sais
c' est qu'il m'a blessée
blessée au coeur
et pour toujours
Brŭlante trop brŭlante
blessure de l' amour.

Π. Πικάσο, Οι εραστές. 1923. National Gallery of Art Washington.

http://www.nga.gov/fcgi-bin/tinfo_f?object=46667

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου